Które psy cechują się trudną w pielęgnacji sierścią? Jak dbać o Komondora, Chow Chow czy Owczarka staroangielskiego?
Spis treści
Posiadanie czworonoga to nie tylko cudowne wspólne chwile, długie spacery i wylegiwanie się na kanapie. To także odpowiedzialność i opieka. Każdy pupil jest inny, dlatego jego potrzeby i zakres obowiązków będzie różnić się w zależności od poszczególnych psiaków, jednak to na nas jako właścicielach spoczywa obowiązek zagwarantowania pupilowi tego, co najlepsze. Nasz czworonożny przyjaciel potrzebuje spacerów, aktywności, zabawy, stymulacji umysłowej, odpowiedniego żywienia, ale także i pielęgnacji, która jest niezbędna. Niektórych psów pielęgnacja opiera się na szczotkowaniu raz na jakiś czas i kąpaniu w razie konieczności. Tyczy się to przede wszystkim psów krótkowłosych nie posiadających podszerstka. Inne jednak będą wymagały regularnego trymowania, strzyżenia czy innych zabiegów, które zadbają o jego sierść. Do zabiegów pielęgnacyjnych zalicza się także dbanie o higienę jamy ustnej, uszu, okolic oczu czy obcinanie pazurków. Jako opiekun nie możesz zapomnieć o regularnej pielęgnacji swojego czworonoga. Nie zapomnij także o systematycznych i rutynowych kontrolach u weterynarza, dbając o zdrowie swojego psiaka. Niektóre psy jednak wymagają szczególnej pielęgnacji a ich sierść uznawana jest za “trudną”. Jak sobie z nią poradzić, aby nasz pupil zachwycał efektowną sierścią?
Komondor – Węgierski pies z trudną sierścią
To rasa psów, obok której nie przejdziesz obojętnie. Ich wygląd jest niecodzienny a sama sierść przypomina dredy. Ich wygląd przez wiele lat zmieniał się i dostosowywał do warunków środowiskowych. Dredy chroniły przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi, które często się zmieniały. Gruba sierść chroniła przed ugryzieniami. Co ciekawe psy te nie wydzielają charakterystycznego psiego zapachu, który wyczuwalny jest przez potencjalnych drapieżników co powodowało, że był on niewyczuwalny w stadzie owiec. Dzisiejszy wygląd komondora nie różni się znacznie od wyglądu przodków. Komondor to najstarsza węgierska rasa psów. Jej dokładne pochodzenie nie jest znane po dziś dzień. Według Węgrów psy te były znane tam od zawsze. Ich zadaniem było głównie pilnowanie bydła i owiec. Uważa się, że na teren dzisiejszych Węgier dotarł razem z koczowniczym ludem Madziarów około 1000 roku. Lud ten zajmował się głównie hodowaniem bydła i owiec. Inna hipoteza dotycząca pochodzenia tych psów, za którą opowiada się znaczna część kynologów mówi, że rasa ta towarzyszyła tureckiemu ludowi Kumanów, który wiódł koczowniczy tryb życia. Sama nazwa komondor miałaby pochodzić właśnie od tego plemienia “quman-dur” co dokładnie oznaczało psa należącego do Kumanów. Uważa się, że przodkiem komondorów był azjatycki terier tybetański, który dał początek wielu rasom pasterskim. Komondor to inna nazwa owczarka węgierskiego. Poza swoją ojczyzną nie należą do najpopularniejszych psów. Rasa ta zaliczana jest do grupy I – psy pasterskie i zaganiające, sekcji I – psy pasterskie, według podziału dokonanego przez Międzynarodową Federację Kynologiczną (FCI).
Jaką sierść ma komondor?
Sierść komondora powinna być kosmata i w naturalny sposób tworzyć zbite, jednakowej długości i grubości sznury. Najdłuższa sierść występuje na zadzie, lędźwiach i udach. Jej długość wynosi 20-27 centymetrów. Nieco krótsza występuje na policzkach, czole, uszach, szyi i kończynach, gdzie długość wynosi od 10 do 18 centymetrów. Najkrótsza występuje na pysku i łapach, gdzie długość włosa wynosi od 9 do 11 centymetrów. Komondor występuje jedynie w umaszczeniu kości słoniowej. Oryginalna szata tej rasy niewątpliwe jest największym znakiem rozpoznawczym tych psów. Wygląd szczeniaka znacznie różni się od wyglądu dorosłego psa. Szczenięta komondora wyglądają jak puchate kulki. Dopiero wraz z upływem czasu ich sierść nabiera charakterystycznych dredów.
Jak wygląda pielęgnacja sierści komondora?
Psów tych nigdy nie wolno szczotkować. Nawet, gdy są szczeniakami. Rozczesywanie sierści komondora niszczy jego włos i sprawia, że nigdy nie powstaną z niej grube sznury. Nawet jedno czesanie może zaburzyć prawidłowe skręcanie się sierści. Sierść szczeniaka około 9 miesiąca życia zaczyna się filcować. Filce pojawiają się stopniowo na całym ciele. Na początku pojawiają się na końcu tułowia, stopniowo przechodząc w stronę głowy.
Pojawiające się filce należy delikatnie rozdzielać na poszczególne sznurki tak, aby tworzyły grube sznury. To niezwykle pracowity i żmudny okres, jednak dzięki czemu komondor nabiera swojego oryginalnego wyglądu. Najlepiej co dwa tygodnie przeczesywać sierść palcami tak, aby powstawały pasma, które potem tworzyć będą charakterystyczne sznury. Jeśli zaniedba się ten proces na sierści mogą pojawić się zbite filce. Najwięcej pracy wymaga sierść na zadzie i grzbiecie. Te części należy wciąż kontrolować, aby powstały ładne, grube sznury. Sierść komondora rośnie przez całe życie, dlatego praca nie kończy się wraz z uformowaniem się sznurów. Odrosty należy rozdzielać tak, aby powstałe już sznury zwiększały swoją długość. Około 2-3 roku życia sierść komondora jest już uformowana, jednak dopiero około 7-8 roku życia osiąga swoją długość. Wówczas sznury osiągają długość 80 centymetrów i sięgają ziemi. Włos komondora naturalnie jest dość mocno natłuszczony co sprawia, że nie przyjmuje on praktycznie wilgoci. Brud słabo przylega do sierści, dlatego jeśli nie ma potrzeby nie powinno kąpać się tych psów.
Jeśli jednak Twój psiak wymaga kąpieli to możesz go wykąpać pamiętając jednak, aby nie robić tego zbyt często. Zbyt częste kąpanie sprawi, że sierść straci swoje właściwości. Po wykąpaniu nie zapomnij psa dokładnie wysuszyć. Nasiąknięta wodą sierść jest niezwykle ciężka a sam pies nie jest w stanie jej udźwignąć. Naturalne suszenie sierści może trwać nawet kilka dni co grozi powstawaniem bolesnych i nieprzyjemnych odparzeń ale także powstania pleśni. Po kąpieli należy psa dokładnie wysuszyć nie pozostawiając mokrych miejsc. Systematycznie należy przemywać miejsca narażone na zanieczyszczenia jak kufa, okolice odbytu i miejsc intymnych. Na uwagę zasługują także okolice oczu, uszu, które należy dokładnie przemywać za pomocą specjalnych do tego środków. Oczy komondora są często zasłonięte co może skutkować infekcjami. Uszy ze względu na obfitą sierść są słabo wentylowane przez co należy je systematycznie sprawdzać i przemywać. Od czasu do czasu należy sprawdzać długość pazurków i w razie konieczności skrócić je. Komondor nie linieje, jednak od czasu do czasu mogą odrywać się pojedyncze sznury. Po spacerze nie zapomnij jednak dokładnie oglądnąć swojego czworonoga i usunąć ewentualne zanieczyszczenia w postaci liści, gałązek, które mogły się przyczepić podczas spaceru. Wokół łap ze względu na dużą ilość futra mogą zbierać się zanieczyszczenia, dlatego tą okolicę także należy sprawdzać.
Pudel – elegancki pies myśliwski z trudną sierścią
Pudle uznawane są za psy eleganckie, pełne gracji. To jedna z ras, która znana jest od setek lat, jednak ich dokładne pochodzenie do dzisiaj nie zostało wyjaśnione. Najprawdopodobniej pochodzą one od psów wodnych – barbeta skrzyżowanego z portugalskim psem wodnym. Oficjalnie rasa uznana została za francuską, jednak Niemcy także uważają ją za swoją rasę. Co sprawia, że jeszcze trudniej określić dokładne pochodzenie i ojczyznę rasy. Pudle używane były jako psy myśliwskie do aportowania ptactwa wodnego. Niemiecka nazwa “pudden” oznacza pluskanie się w wodzie. Z kolei francuska nazwa “caniche” nawiązuje do aportowania kaczek. Pudle cenione były już w XV wieku, jednak prawdziwą popularność zyskały nieco później w epoce baroku. Wraz z biegiem lat rasa ta trafiła na dwór Ludwika XV, gdzie jego niecodzienny, elegancki wygląd, wyjątkowa osobowość sprawiła, że psy te stały się ulubieńcem arystokracji, co spowodowało, że mogły one liczyć na prawdziwe królewskie traktowanie. Liczne kontakty arystokracji i podróże sprawiły, że rasa zaczęła rozpowszechniać się po całej Europie. Za czasów Ludwika XVI rozpoczęło miniaturyzację pudla. Następnie jego nieprzeciętnym wyglądem zaczęli interesować się cyrkowcy. W swojej karierze wraz z jamnikiem pudle szukały również najdroższych grzybów świata – trufli. Najstarszą wersją pudla jest pudel duży, zwany inaczej królewskim. Następnie podczas selekcji pojawił się pudel średni. Miniaturyzacja zaowocowała pojawienie się pudla miniaturowego a następnie pudla toy. To niezwykle eleganckie psy o harmonijnej budowie.
Występują w czterech, różnych odmianach, które różnią się od siebie wielkością i masą ciała.
- Pudel królewski – w kłębie osiąga 46 do 60 centymetrów i waży około 22 kilogramów.
- Pudel średni – osiąga w kłębie 25 do 45 centymetrów. Waży około 12 kilogramów
- Pudel miniaturowy – w kłębie od 24 do 38 centymetrów i waży około 7 kilogramów.
- Pudel toy – najmniejszy ze wszystkich pudli. Osiąga w kłębie mniej niż 28 centymetrów a waga waha się w granicy 5 kilogramów. Ze względu na typ włosa pudle dzielą się na dwa rodzaje. Szara lokowana to wełnista, kędzierzawa, tworząca obfite i gęste loki. Drugi to natomiast szata sznurkowa, gdzie sierść układa się w charakterystyczne sznury o długości co najmniej 20 centymetrów. Umaszczenie powinno być jednolite. Od czarnego, brązowego, szarego, srebrnego aż po białego.
Pielęgnacja sierści pudla
Szata pudla zawsze zwraca uwagę i trudno się temu dziwić. Jednak na królewski wygląd trzeba zapracować staranną pielęgnacją. Sierść pudla rośnie przez całe życie, dlatego od czasu do czasu należy ją skracać. Jeśli pies jest wystawowy będzie on przycinany według obowiązujących standardów wystawowych. Sierść pudla bardzo łatwo się filcuje przez co niezbędne jest dokładnie szczotkowanie, które stanowi najważniejszy aspekt pielęgnacyjny. Dokładnie szczotkowanie pozwala zapobiec zbijaniu się sierści. Najlepiej sierść szczotkować przynajmniej dwa razy w tygodniu. Sprawdzą się do tego szczotki włosiane, szczotki metalowe zwane inaczej pudlówka, szczotki druciane, grzebienie o rzadkim i średnim rozstawie, zgrzebło do podszerstka. Igiełki i druciki w szczotkach i grzebieniach powinny być delikatnie i gładko zakończone. Przed szczotkowaniem warto spryskać sierść odżywką ułatwiającą czesanie. Jeśli napotkany supeł należy na początku delikatnie rozczesać go palcami a następnie delikatnie go rozczesać za pomocą grzebienia.
Pudle gubią mało sierści, ponieważ praktycznie nie linieją. Pudla należy także od czasu do czasu wykąpać. Przed kąpielą sierść powinna być dokładnie rozczesana a supły rozplątane. To ważne, ponieważ podczas kąpieli supły się zacieśniają się przez co ich późniejsze rozczesanie praktycznie jest niemożliwe. Do kąpieli należy używać jedynie szamponów przeznaczonych dla zwierząt dla konkretnego typu owłosienia lub przeznaczony do konkretnej potrzeby włosa – podbicie koloru czy regeneracja włosa. Po dokładnym spłukaniu szampony warto nałożyć odżywkę, która spotęguje efekt. Po kąpieli należy dokładnie wysuszyć włos. Niedosuszenie może doprowadzić do sfilcowania się sierści i odparzenia skóry. Niezależnie od tego czy pudel jest wystawowy czy jedynie domowym psem wymaga strzyżenia. Często domowe pudle strzyże się na krótko, ponieważ taką sierść najłatwiej utrzymać w czystości. Przed strzyżeniem włos powinien być dokładnie umyty, wyszczotkowany i wysuszony. Jeśli Twój psiak jest wystawowy udaj się do groomera, który zna standardy rasy i przystrzyże Twojego championa według ustalonych zasad. W pielęgnacji nie można zapomnieć także o uszach, oczach i pazurkach a także zębach. Higiena zębów jest niezwykle ważna. Nieczyszczone zęby mogą doprowadzić do odkładania się kamienia nazębnego co może skutkować poważnymi problemami zdrowotnymi i niewydolnością narządów. Od czasu do czasu należy umyć zęby czworonoga. Nie można zapomnieć także o czyszczeniu uszu i okolic oczu za pomocą specjalnych płynów. Jeśli psiak nie ściera sobie pazurków sam raz na jakiś czas należy zadbać także o przycięcie pazurów.
Jakie problemy możemy mieć z pielęgnacją sierści pudla
Supły – to największy problem pielęgnacyjny pudli, ponieważ ich sierść lubi się plątać i filcować. Odpowiednia i przede wszystkim systematyczna pielęgnacja pozwoli zminimalizować ten problem. Regularna pielęgnacja nie tylko zajmie mniej czasu, ale także efekt królewskiej szaty pudla będzie oszałamiający.
Podrażnienia – często u pudli po strzyżeniu pojawiają się podrażnienia skóry tam, gdzie sierść jest krótko przystrzyżona. Jeśli takie miejsca zaczerwienione się pojawią pamiętaj spryskać je specjalnym preparatem łagodzącym.
Chart afgański – piękna i wymagająca w pielęgnacji sierść
Chart afgański to niewątpliwie stara rasa. Jak w takich wypadkach bywa ciężko o ustalenie dokładnego początku rasy. Najstarsze odnalezione szczątki, które bardzo przypominają dzisiejszego charta afgańskiego pochodzą sprzed 6 tysięcy lat. Afgańczycy twierdzą, że nikt nie wie skąd wzięły się charty afgańskie, ale mówią o nich “przybyły znikąd, są tu i pozostaną”. Według legend to właśnie chart afgański znalazł się jako pierwszy ze wszystkich zwierząt na arce Noego. Chart afgański należy do całej grupy chartów, które są niezwykle szybkie. Ta rasa używana była do polowań na antylopy., wilki czy gazele, ale także inne mniejsze zwierzęta. Używane także były do pilnowania zwierząt hodowlanych. Niebywała szybkość jaka cechuje te psy pozwalała im odnosić sukcesy w polowaniach. Chart afgański szybko rozprzestrzenił się w rejonach przygranicznych i w Indiach. Podobnie jak w przypadku wielu innych ras z Dalekiego Wschodu rasę tą uznano za narodową a sprzedawanie cudzoziemcom było zabronione pod groźbą kary śmierci. Dopiero w XX wieku pojawiły się na innych kontynentach. Do Anglii trafiły za sprawą oficerów brytyjskich, którzy stacjonowali w Indiach. Po pokazaniu światu charta afgańskiego wzbudzał on zachwyt. Tyle lat zamkniętej hodowli sprawiło, że rasa ta do dzisiaj przypomina swoich przodków.
Wygląd charta afgańskiego przyciąga wzrok i zachwyca. To niezwykle eleganckie, dumne psy o eleganckiej sylwetce, cechujące się szybkością i zwinnością. Ich charakter nie odbiega od ich wyglądu. To dumne i zadziorne psy, które przez setki tysięcy lat hodowane były jako samodzielni myśliwi. To dość niezależne, uparte o spokojnym charakterze. Rasa ta potrzebuje niezwykle dużo ruchu. Bez tego nie są w pełni zaspokojone przez co może stać się prawdziwym niesfornym psem. Jednak psy te są kochane i uwielbiane, jednak właściciel musi zrozumieć wrodzony charakter czworonoga. Chart afgański łączy w sobie szlachetność i orientalny wygląd. Jak na prawdziwego szlachetnego psa przystało afgan dumnie i wysoko nosi głowę.
Na czym polega pielęgnacja sierści charta afgańskiego?
Szata charta afgańskiego to jedna z cech rozpoznawczych. Delikatny, długi włos pokrywa tułów i kończyny. U dorosłych psów od łopatek aż to do końca przez grzbiet i lędźwie tworzy się charakterystyczne siodło, gdzie włos jest krótki i przylegający. Na pyszczku włos tworzy prawdziwą, jedwabistą grzywę. Uszy zakończone są obfitym, ale delikatnym włosem.
Dopuszcza się wszystkie umaszczenia. Najczęściej są jednolite lub z ciemną maską. To zachwycający długowłosy pies, który wymaga odpowiedniej pielęgnacji, aby jego sierść była na jak najwyższym poziomie. Już od wieku szczenięcego sierść wymaga systematyczności i cierpliwości. Do zabiegów należy używać wysokiej jakości kosmetyków. Przede wszystkim nie można zapomnieć o szczotkowaniu i kąpieli, ponieważ może to skutkować całą masą supłów. Utrzymanie tej szaty wymaga dużo pracy i nie należy do to prostych zadań. Szczotkowanie powinno odbywać się dwa-trzy razy w tygodniu. Jednak częstotliwość zależy od stylu życia czworonoga, ponieważ niektóre z nich mogą potrzebować częściej tego zabiegu. Najpierw należy dokładnie oglądnąć sierść, aby sprawdzić czy nie ma ewentualnych kołtunów. Jeśli na takie trafimy delikatnie za pomocą palców należy je rozczesać. Szczotkowanie powinno opierać się na rozczesywaniu każdego pasma po paśmie. Przed szczotkowaniem spryskaj sierść czworonoga odżywką, która ułatwi rozczesywanie. Taka odżywka zapobiega także elektryzowaniu się włosa i jego filcowaniu. Pamiętaj, że szczotkowanie zawsze odbywa się z łowem, nigdy pod włos. Szczotkując włos nie możesz zapomnieć o rozczesywaniu sierści także przy skórze, przy której często powstają supełki. Nie zapomnij o wyczesaniu także trudno dostępnych miejsc. Niezbędna będzie szczotka włosiana także szczotka druciana o idealnie gładko zakończonych końcach, które nie będą wyrywać włosa, ani drapać i kaleczyć skóry. Najlepiej akcesoria dobrać pod wielkość psa, dzięki czemu łatwiej będzie nią się posługiwać. Do niezbędnika charta afgańskiego zalicza się także metalowy grzebień.
Po spacerze z chartem afgańskim – o czym należy pamiętać?
Po spacerze oglądnij dokładnie sierść czworonoga i pozbądź się ewentualnych zanieczyszczeń, które lubią wplątać się we włos psa. Wielu właścicieli podczas złej pogody decyduje się na zakładanie ubrań chroniących ich jedwabisty włos przed zabrudzeniem.
Kąpiel – jak kąpać charta afgańskiego?
Przed kąpielą sierść powinna być dokładnie wyczesana a każdy ewentualny kołtun i filc usunięty. Podczas kąpieli mogłyby się zacieśnić co spowodowałoby, że ich rozczesanie byłoby o wiele trudniejsze a nawet niemożliwe. Charta afgańskiego należy regularnie kąpać co tydzień lub co dwa tygodnie z użyciem szamponów przeznaczonych dla psów o długim włosie. Po dokładnym spłukaniu włosa warto nałożyć odżywkę i równomiernie ją rozprowadzić. Ułatwia ona rozczesywanie, odbudowuje otoczkę włosa a także nadaje połysku. Odżywkę należy dokładnie spłukać a sierść odcisnąć za pomocą ręczników. Nie pocieraj jednak sierści, aby jej nie poplątać. Po odciśnięciu nadmiaru wody wysusz dokładnie psa. Charta afgańskiego należy suszyć warstwa po warstwie. Mokry włos powyżej warto spiąć sobie klamrami tak długo, aż warstwa pod spodem będzie sucha. Nie wolno pozostawiać psa do samo wysuszenia. Włos będzie splątany i trudny do rozczesania.
Pielęgnacja i higiena charta afgańskiego
Oprócz dbania o sierść nie można zapomnieć także o odpowiednie zadbanie o higienę oczu, uszu, zębów i pazurów. Jeśli zauważysz brud w okolicach oczu przemyj je za pomocą specjalnych preparatów. Zęby należy czyścić regularnie, aby uniknąć powstania kamienia nazębnego. Jeśli chart afgański nie ściera sam pazurków to konieczne będzie ich podcinanie.
Airedale Terrier i jego wymagająca sierść
Airedale Terrier często nazywany jest królem wszystkich terierów. To jedna z najstarszych ras psów użytkowych. Rasa ta pochodzi z doliny rzeki Aire w hrabstwie Yorkshire w Anglii. Stąd także nazwa rasy co dokładnie oznacza dolinę rzeki Aire. Mieszkańcy tego terenu byli wędkarzami, myśliwymi, rolnikami, którzy potrzebowali odpornego psa. Tereny doliny były znane z obfitości ryb przez co mieszkańcy spędzali dużo czasu właśnie wędkując. Jednak w rzece mieszkały również wydry, które konkurowały z nimi o ryby. Wówczas do walki używane były inne psy Otterhounds. Były świetnymi pływakami, jednak nie były dość zacięte, aby rozprawić się z wydrami. Mieszkańcy mieli także inną okrutną formę rozrywki. Na arenę wypuszczali szczury i psa, który w jak najkrótszym czasie miał się z nimi rozprawić. Potrzebowali więc psa wszechstronnego, który z jednej strony będzie świetnym pływakiem, ale będzie także cechować się zwinnością i zaciętością. Podjęto więc się krzyżowania psów, aby dostać najbardziej zadowalające efekty. Tak powstałe psy nazwane zostały Waterside terierami. Te z kolei zostały poddane kolejnym krzyżówką z bulterierami, aby zwiększyć ich zaciętość i z border collie, aby trzymały się pana i pilnowały stada a także terierami walijskimi po których miał odziedziczyć charakter i wygląd a także foxterierami. Taka mieszanka dała zadziwiająco dobre połączenie. Twórcy rasy wyhodowali psa niezwykle przestronnego o wyjątkowym usposobieniu o eleganckiej urodzie. Wszystkie pożądane dla nich cechy udało się zamknąć w jednym, wdzięcznym psie. Rasie nadano osobną nazwę – airedale terrier. Zyskały dużą popularność zarówno jako psy pracujące, jak i do towarzystwa. Wykorzystywane przez armię, policję, wojsko. Podczas wojny także spełniały wiele kluczowych ról a ich pomoc jest nieoceniona do dzisiaj.
Airedale Terrier to największy przedstawiciel całej grupy terierów. Osiąga nawet 61 centymetrów wysokości w kłębie. Pomimo dużych gabarytów jest on niezwykle proporcjonalny. Nazywany także królem terierów. Mocna szlachetna głowa podkreśla cały wygląd. Szata Airedale Terriera jest sztywna, gęsta i twarda. Druciana sierść podszyta jest miękkim podszerstkiem. Niestrzyżona osiąga długość około 10 centymetrów. Sierść jest nieprzemakalna, dzięki czemu chroni przed niekorzystnymi warunkami pogodowymi.
Włos na głowie tworzy nastroszone brwi i charakterystyczną brodę. Włos na ciele może być lekko podkręcony lub falowany. Głowa, spód tułowia, nogi tylne i przednie powinny być rude. Na grzbiecie powinien być czarny czaprak zachodzący na szyje, ogon i boki ciała. To pełen chęci do życia i zabawy psiak, zawzięty i odważny.
Pielęgnacja sierści Airedale Terrier
Airedale Terrier nie gubi sierści ani nie linieje. Co ciekawe sierść jednak stale rośnie i się odnawia. Niektóre włosy obumierają a kolejne wyrastają. Jednak martwy włos sam nie wypada przez co hamuje wzrost nowej sierści. I tu zaczyna się ważna rola opiekuna, aby zadbać o sierść. Zbita sierść staje się coraz grubsza przez co zaczyna się filcować, utrudnia wentylację skóry co może doprowadzić do odparzeń skóry, stanów zapalnych. Tylko regularne i odpowiednie usuwanie sierści może zapobiec temu problemowi. Najważniejszym zabiegiem pielęgnacyjnym w przypadku tej rasy jest trymowanie. Trymowanie nie należy do zadań prostych, dlatego jeśli właściciel nie czuje się na siłach to warto skorzystać z pomocy salonu pielęgnacji zwierząt, gdzie groomer wykona to zadanie za nas. Poza trymowaniem nie można zapomnieć o systematycznym czesaniu pupila. Do tego przydadzą się szczotki zwane pudlówkami z idealnie zakończonymi drucikami. Dzięki niej pozbędziemy się nadmiaru podszerstka. Szczotka druciana z metalowymi igłami, która rozczesuje sierść na łapach i szczotka włosiana do modelowania sierści. Niezbędne będą także dwa grzebienie o średnim i rzadkim rozstawie zębów. Grzebienia o rzadkim rozstawie zębów używa się do łap, które powinny sprawiać wrażenie mocnych. Średni rozstaw posłuży do wyciągania martwego włosa po trymowaniu. Szczotkowanie powinno odbywać się około dwa razy w tygodniu.
O czym należy pamiętać podczas kąpieli psa szorstkowłosego?
Psy szorstkowłose kąpie się stosunkowo rzadko, aby nie naruszyć ich szorstkiej struktury włosa. Kąpiel powinna odbywać się mniej więcej co trzy miesiące. Stosujemy do tego szampony przeznaczone dla psów szorstkowłosych, aby nie zmiękczały włosa. Nie wolno kąpać psa tuż przed zabiegiem trymowania, ponieważ znacznie utrudnia to przeprowadzenie tego zabiegu. Psy wystawowe rządzą się innymi prawami, dlatego nie należy ich kąpać tuż przed samą wystawą, aby nie naruszyć struktury włosa.
Trymowanie – najważniejszy zabieg Airedale Terrier
Airedale Terrier musi być trymowany. Bez tego sierść nie będzie miała prawidłowej struktury ani wyglądu jaką powinna mieć. Trymowanie polega na ręcznym usuwaniu martwych włosów, dzięki czemu pozostaje miejsce dla nowych włosów.
Airedale Terriera nie można przycinać maszynką. Nie jest to rozwiązanie i zabieg pielęgnacyjny dla tej rasy. Trymowanie usuwa jedynie martwe włosy i usuwa je w całości. Strzyżenie natomiast przycina całą okrywę włosową nie usuwając martwych cebulek co nie pozwala nowym włosom wyrosnąć. Pierwsze trymowanie powinno rozpocząć się w wieku 3-4 miesięcy, kiedy zauważymy, że wyskubany włos bez trudu wychodzi i zostaje nam w palcach. Zaczynamy od grzbietu. Szyja, łopatki i uda są wyczulonymi miejscami, dlatego te miejsca należy traktować z wyczuciem. Trymowanie dotyczy zarówno psów wystawowych, jak i tych, które na wystawy nie jeżdżą. Do tego trymowania niezbędny będzie trymer. Wymiana sierści ze szczenięcej na dorosłą zachodzi w wieku 8-9 miesięcy. Wówczas cały szczenięcy włos należy dokładnie usunąć. Dorosłego Airedale Terriera trymujemy raz na cztery miesiące. Wystawowego psa należy trymować nieco częściej. Podczas trymowania wyrywa się jedynie włos okrywowy nie naruszając przy tym podszerstka.
Prawidłowe trymowanie jest bezbolesne dla naszego czworonoga. Podczas trymowania palcami przytrzymaj jedną ręką tak, aby pod palcami zostały mocne włosy nie do usunięcia a powyżej te, które należy usunąć. Drugą ręką posiada wystający włos zawsze z kierunkiem jego wzrostu.
Higiena – co oprócz szczotkowania i kąpieli?
Oprócz zadbania o prawidłową strukturę włosa co w przypadku Airedale Terriera jest niezwykle ważne należy zadbać o stan okolic oczu, uszu, zębów a także okolic gruczołów około odbytowych. Na zębach odkłada się kamień nazębny, który nie czyszczony może powodować nieprzyjemny zapach z ust czworonoga i wiele problemów zdrowotnych całego organizmu. Do czyszczenia jamy ustnej jest wiele akcesoriów, dzięki czemu każdy właściciel znajdzie formę odpowiadającą jemu, jak i pupilowi. Mogą to być szczoteczki, spraye, żele czy gryzaki dentystyczne.
W przypadku psów szorstkowłosych, podobnie jak innych dużą rolę odgrywa prawidłowa dieta. W przypadku Airedale Terriera nie może ona być zbyt wysokobiałkowa co mogłoby wpłynąć na jakość sierści.
Chow chow – Chiński miś wymagający uwagi
Chow chow to prawdziwy chodzący miś w dodatku z niebieskim językiem. Rasa ta swoje początki ma jeszcze przed naszą erą. Najpewniej rasa ta przywędrowała do Chin z Mongolii, jednak to właśnie Chiny uznawane są za ich ojczyznę. To prawdziwe wszechstronne psy, które wykorzystywane były jako psy pasterskie, stróżujące, ale nawet i myśliwskie czy bojowe. Używane także były jako psy pociągowe do ciągnięcia wózków. Pilnowały świątyń i klasztorów. Wierzono bowiem, że są one w stanie odgonić szczekaniem złe moce i niepożądanych gości. Obfite futro chroniło przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi i nagłymi zmianami i wahaniami pogody. Chiny i Daleki Wschód prowadziły silną politykę izolacji przez co chow chowy dotarły na zachód późno, bo dopiero w okolicy XVIII i XIX wieku, gdzie wraz z angielskimi marynarzami trafili na ten ląd, gdzie od razu wzbudziły duże zainteresowanie. Przez swój niebiesko fioletowy język pokazywane były w ogrodach zoologicznych. Kiedy szczęśliwą posiadaczką chow chowa stała się królowa Wiktoria ich popularność znacznie wzrosła. Dzięki temu, że chow chowy opuściły Chiny przed Rewolucją Kulturalną uratowało część psów. Niestety znaczna większość tych, które tam pozostały zostały wymordowane a rasa bliska była całkowitemu wymarciu. Niestety w Chinach do dzisiaj chow chow’y uważane są za zwierzę rzeźne.
To psy obdarzone dużą inteligencją o nietuzinkowym charakterze. Przez wieki był psem myśliwskim, który do dzisiaj ma mocny instynkt myśliwski. Co ciekawe rasa ta nie potrzebuje bliskiego kontaktu fizycznego z właścicielem.
Chow chow to pies o silnej i dumnej budowie. Szata chow chow występuje w dwóch rodzajach owłosienia.
Długa sierść – sierść jest obfita, gęsta i odstająca od ciała. Włos okrywowy jest twardy, prosty. Podszerstek jest miękki i wełnisty. U tej odmiany tworzy się bujna lwia grzywa. Na udach tworzą się charakterystyczne gęste portki.
Krótka sierść – dwuwarstwowa sierść, gęsta, odstająca o pluszowej strukturze. W tej odmianie nie tworzy się charakterystyczna lwia kryza wokół głowy.
Chow chowy krótkowłose jeszcze kilka lat temu były rzadko spotykane. Z roku na rok jednak budzą coraz większe zainteresowanie i podbijają serca coraz większej ilości osób. Ze względu na swoją sierść psy te muszą chodzić z specjalnych szelkach – skórzanych o okrągłym przekroju rzemienia, które chronią przed wytarciem.
W obu odmianach umaszczenie jest identyczne. Maść wyłącznie jednolita, ale gama kolorystyczna bogata. Może występować w kolorze czarnym, rudym, niebieskim, kremowym i białym.
To jedna z najbardziej rozpoznawalnych ras psów na świecie nie tylko z powodu owłosienia, ale także czarnych dziąseł i fioletowego języka. Oprócz nietuzinkowego wyglądu chow chow wyróżnia się charakterem. Do dzisiaj płynie w nim silny instynkt łowiecki i myśliwski ze względu na jego wcześniejszą historię, gdzie wykorzystywany był do polowań. Rzadko pokazuje swoje uczucia. Jest raczej powściągliwy, jednak pomimo tego jest bardzo przywiązany do swojej rodziny.
Pielęgnacja – jak pielęgnować chodzącego misia?
Pielęgnacja chow chowa jest wymagająca. Gęsty podszerstek, którym podszyta jest taka ilość futra ma tendencję do kołtunienia się i filcowanie. Jednym z zabiegów, które minimalizują ryzyko wystąpienia tego jest dokładne i regularne szczotkowanie. Marty włos należy usunąć, aby umożliwić wentylowanie się skóry. Brak wentylacji może spowodować zmiany skórne i odparzenia.
Sierść szczeniaka jest miękka i puszysta. W wieku około 7 miesiąca życia młodzieńcza sierść wymienia się na dorosłą. W tym czasie szczotkowanie jest niezwykle ważne, ponieważ niedokładne szczotkowanie może powodować stany zapalne skóry. Dorosłego chow chowa należy szczotkować mniej więcej dwa razy w tygodniu za pomocą twardej wlosianej szczotki. Szczotka powinna być na tyle długa, aby szczecina dotykała skóry. Przydatna będzie także twarda włosiana szczotka o idealnie gładko zakończonych szpilkach, która rozczesuje podszerstek. Niezbędny będzie także metalowy grzebień. Grzebieniem należy każde pasmo włosów dokładnie rozczesać uważając, aby nie ciągnąć zbyt włosa. Jeśli natrafimy na kołtun najpierw palcami należy go delikatnie spróbować rozplątać., Sierść warto spryskać przed szczotkowaniem co znacznie ułatwi rozczesywanie włosa. Taka odżywka nie elektryzuje i nie niszczy włosów.
Miejscami, które szczególnie się kołtunią to miejsca w okolicy uszu, kyry, ud i portek. Te miejsca ze szczególną dbałością powinny być rozczesywane. W okresie linienia sierść nie wypada garściami i nie lata po całym mieszkaniu co nie oznacza jednak, że nie gubią włosa. W okresie linienia – na wiosnę i jesień należy dokładnie usuwać martwy włos. Szczotkowanie powinno odbywać się wtedy znacznie częściej niż normalnie.
Nie tylko szczotkowanie, czyli o pielęgnacji Chow Chow
Oprócz szczotkowania niezbędna jest kąpiel. Chow chow to czysty pies, który nie ma tendencji do brudzenia się i wskakiwania w każdą napotkaną kałuże, jak to bywa w przypadku większości psów. Nie ma potrzeby kąpać go częściej niż trzy-cztery razy do roku. Chyba, że sytuacja wymaga tego częściej. Wystawy rządzą się swoimi prawami a przygotowanie chow chowa wymaga specjalnej wiedzy. Używaj do kąpieli szamponów i kosmetyków przeznaczonych dla psów. Nie używaj szamponów przeznaczonych dla ludzi i dzieci. Szampon powinien być dopasowany do potrzeb włosa psa. Przed kąpielą należy bardzo dokładnie wyczesać psa i pozbyć się ewentualnych kołtunów. Sierść chow chowa jest gruba i puszysta, dlatego miej na uwadzę to, aby wodą i szamponem dotrzeć aż do skóry. Po spłukaniu szamponu nałóż odżywkę. Gęste futro schnie bardzo długo, dlatego po kąpieli nie zapomnij porządnie wysuszyć pupila za pomocą suszarki.
Czystość Chow Chow bez kąpieli?
Między kąpielami możesz zadbać o sierść czworonoga używając do tego specjalnych pudrów czyszczących. Rozdziel grubą sierść i spryskaj sierść przechodząc pasmo po paśmie. Po zastosowaniu pudru dokładnie rozczesz psa. Puder nie jest dobrym rozwiązaniem, jeśli chodzi i ciemne psy, ponieważ może na nich zostać nieestetyczny biały osad.
Higiena Chow Chowa i jego skóry
Dbając o czystość swojego czworonożnego przyjaciela chow chowa nie możesz zapomnieć o pielęgnacji oczu, uszu. W razie powstania zacieków należy przemyć oczy za pomocą specjalnych preparatów. Nie używaj kosmetyków ani ziół przeznaczonych dla ludzi. Usy w razie powstania zabrudzeń należy umyć uważając jednak, ponieważ ucho to wrażliwy narząd. Jeśli psiak nie ściera samodzielnie pazurków to należy je przycinać nie uszkadzając rdzenia pazurka. Ważne, aby dbać również o zęby czworonoga dokładnie je czyszcząc.
Chow chow podatny jest na podrażnienia skóry. Fałdy w okolicy kufy wymagają regularnego czyszczenia i sprawdzania. Jeśli psiak mocno drapie się w jednym miejscu to należy je sprawdzić i ustalić przyczynę problemu. Nie można tego lekceważyć, ponieważ może to być prawdziwie uciążliwe a zawzięty pies umie powygryzać się aż do krwi.
Owczarek staroangielski
Owczarek staroangielski inaczej nazywany bobtailem. Bobtail oznacza w języku angielskim obcięty ogon i często nazwa ta wykorzystywana jest do ras, które naturalnie rodzą się “z uciętym” ogonem. Wizerunek psa, którego przypomina nieco dzisiejszy bobtail pojawił się już w 1771 roku. Rasa ta kształtowana się w południowo zachodniej Anglii, jednak jak dokładnie powstała – do dzisiaj nie wiadomo. W XIX wieku opracowano wzorzec rasy, który praktycznie nie zmienił się po dziś dzień. Przez wiele lat Owczarek staroangielski był psem pasterskim i zaganiającym. Ten nietuzinkowy wygląd i uroczy charakter sprawiały, że rasa ta zdobywała coraz większą popularność. Owczarek staroangielski przez Amerykanów nazywany pieszczotliwie “nanny-dog” co dokładnie oznacza psią nianie. Nazwa ta powstała ze względu na troskliwe i bardzo łagodne podejście rasy do dzieci. Niestety do dzisiaj psy te są dość rzadko spotykane. Powodem może być wyjątkowa, ale bardzo wymagająca szata pod względem pielęgnacyjnym.
Wygląd – jak wygląda bobtail?
To średniej wielkości pies, jednak dzięki potężnej szacie sprawia wrażenie większego niż jest on w rzeczywistości. Szata bobtaila jest zjawiskowa i przyciąga uwagę. Sierść jest obfita, gęsta, ale w dotyku dość szorstka. Sierść nie tworzy loków jednak jest delikatnie pofalowana. Gęsty podszerstek, który podszywa to futro jest wodoodporny tworząc dobrą izolację od niekorzystnych warunków. Owczarek staroangielski występuje w umaszczeniu szarym, niebieskim, siwym lub marmurkowym.
Jakich zabiegów potrzebuje owczarek staroangielski?
Wyjątkowa szata będzie przyciągać uwagę jedynie pod warunkiem, że będzie zadbana. Niestety pielęgnacja jest czasochłonna i wymagająca. Włos okrywowy rośnie wolno, niemal przez całe życie. Podszerstek natomiast wciąż się odnawia. Sierść należy dokładnie szczotkować przynajmniej dwa razy w tygodniu. Sierść niestety ma tendencję do filcowania się, dlatego dokładne szczotkowanie jest bardzo ważne. Szczotkowanie zajmie chwili z czym trzeba się liczyć. Należy poświęcić na to parę godzin tygodniowo. Tak bujny włos należy wyczesywać warstwa po warstwie idąc od dołu aż do grzbietu. Niezbędnik Owczarka staroangielskiego nie obędzie się bez najważniejszych akcesorium. Potrzebna będzie szczotka włosiana, szczotka druciana o idealnie gładko zakończonych końcach, grzebienie o rzadkim i średnim rozstawie, zgrzebło do wyczesywania podszerstka i klamry do podpinania włosa. Na początku sierść jest miękka i łatwa do rozczesania, a więc szczotkowanie nie zajmuje dużo czasy. Około 6-8 miesiąca następuje wymiana sierści, jednak ostateczna zachodzi dopiero około drugiego roku życia, kiedy bobtail ma dorosłą sierść. Rozczesując nie możesz zapomnieć o miejscach, gdzie sierść lubi się kołtunić. W okolicy ud, głowy i pod pachami. Sierść należy szczotkować warstwa po warstwie. Zaczynając od dolnych warstw a górne podpinając klamrami. Każdy napotkany supeł należy delikatnie rozczesać za pomocą palców a następnie grzebieniem. Wycięcie kołtuna może spowodować trudny do zamaskowania ubytek, ponieważ sierść będzie potrzebować bardzo dużo czasu na zrośnięcie. Po każdym spacerze należy przeczesać bobtaila i sprawdzić czy nie przyniósł on kleszczy lub innych niepotrzebnych rzeczy.
Kąpiel owczarka staroangielskiego
Owczarka staroangielskiego kąpie się przeważnie dwa razy do roku. Do kąpieli używa się jedynie szamponów przeznaczonych dla zwierząt. Dopasowanych do potrzeb sierści. Przed kąpielą sierść powinna być dokładnie rozczesana a wszystkie filce i słupcy dokładnie rozczesane. Szampon powinien być rozcieńczony według zaleceń producenta. Gruby podszerstek sprawia, że sierść schnie bardzo długo a niedosuszenie może spowodować zaparzenia skóry. Możesz robić przerwy w suszeniu, które dadzą odetchnąć Tobie, pupilowi, jak i suszarce.
Codzienna pielęgnacja powinna opierać się na sprawdzeniu uszu, oczu, okolic narządów płciowych, jak i wytarcie kanalików łzowych, które mogą powodować zabrudzenia.
Najczęstsze problemy z pielęgnacją bobtaila (owczarka staroangielskiego)
Kołtuny – sierść bobtaila ma tendencję do kołtunienia się, plątania i filcowania. Dokładne szczotkowanie dwa razy w tygodniu pozwoli uniknąć problemów z sierścią. Pamiętaj sierść dokładnie spryskać odżywką, która ułatwi rozczesywanie.
Grzywka – owczarek staroangielski ma charakterystyczną grzywkę, która jest na tyle długa, że całkowicie zasłania mu oczu. Ważne więc, aby włosy na grzywce spinać, aby pupil mógł bez problemu wszystko widzieć. Będzie dzięki temu czuł się pewniej i bezpieczniej. Zepnij włosy w kitkę, aby odsłonić zasłonięte oczy.
Przesuszenia sierści – podobnie jak i ludzie po gorącym lecie, podczas chłodnego mrozu czy po przebytych chorobach sierść może potrzebować dodatkowego wsparcia, ponieważ może być przesuszona. Wówczas konieczne będzie dodatkowe wsparcie sierści, aby się zregenerowała.
Pielęgnacja, jak i poszczególne zabiegi pielęgnacyjne różnić się będą w zależności od poszczególnej rasy. Niektóre psy potrzebują szczególnych zabiegów co jest czasochłonne i wymagające, jednak niezbędne, aby zachować zniewalający wygląd. Zanim zdecydujesz się na psa upewnij się, że jesteś w stanie mu zagwarantować wszystko co najlepsze w tym także wszystkie zabiegi, których sierść wymaga, jak i wiele godzin na ich wykonywanie. Z pewnością pupil Ci się odwdzięczy.