Ogar polski – jakie wymagania mają psy tej rasy?
Spis treści
Historia i pochodzenie Ogara Polskiego – narodowa rasa
Rasa ta jest jedną z pięciu polskich ras uznanych oficjalnie przez Międzynarodową Federację Kynologiczną (FCI). Ogar polski należy do psów gończych, które zostały uznane za jedną z najstarszych grup psów myśliwskich. Psy te trafiły do Europy, a później do Polski już w średniowieczu, a to za sprawą rycerzy, który wracali z wypraw krzyżowych. Znane były jednak już w czasach starożytnych, o czym świadczą malowidła przedstawiające podobne psy. Kynolodzy uważają, że ich przodkiem był pies św. Huberta. Na terenach naszego kraju psy te krzyżowane były z innymi rasami, wskutek czego powstało kilka odmian psów gończych – zwanych potocznie ogarami. Wówczas dbano głównie o użytkowość i skuteczność psów, a nie o ich wygląd zewnętrzny. Polowanie było ulubioną rozrywką dworów królewskich, szlachty i magnaterii. Była to forma rozrywki, konkursu i pokazania swoich umiejętności.
Nazwa ogar budzi do dzisiaj wiele sprzeczności i dzieli kynologów. Jedni sądzą, że pochodzi ona od umiejętności wydawanie różnych dźwięków, swoistego “grania” psa podczas polowania. Niektórzy uważają, że nazwa pochodzi od czeskiego włosa ‘’ohar” co oznacza wyżeł. Kolejni łączą nazwę ogara polskiego z umaszczeniem tych psów – podpalaną, która kiedyś nazywana była ogorzałą. Charakterystyczne dźwięki wydawane przez ogary podczas gonienia zwierzyny stanowią wielką zaletę tych psów. Po rodzaju dźwięku myśliwy mógł rozpoznać jaką pies goni zwierzynę. Ogar inaczej obwieszcza dzika, inaczej lisa, a jeszcze inaczej jelenia. Do sfory psy nie były wybierane przypadkowo. Dobierano je w pary w zależności od tonu głosu tak, aby ich granie podczas pogoni za zwierzyną było najbardziej przyjemne dla ucha i przypominało orkiestrę. W czasach świetności polski szlacheckiej i wielkiej popularności polowań psy te były bardzo cenione i świadczyły o zamożności właściciela. Jeden ogar polski był wart nawet kilka wsi. Rozbiory Polski oraz kurczenie się borów i puszcz znacznie ograniczyło populację tych niezwykłych psów. Polowanie z ogarami polskimi przetrwało na terenach Kresów Wschodnich – na Wileńszczyźnie, Polesiu, Wołyniu. Po II wojnie Polska utraciła Kresy, które były ostoją dla tej rasy i liczebność czystych rasowo osobników bardzo zmalała. Piotr Kartawik – jeden z wielkich miłośników tych pięknych psów, podjął się trudnego zadania odbudowania rasy ogarów polskich. W 1959 roku sprowadził z Litwy trzy psy, na których oparł swoją hodowlę “Z kresów”. Burzana, Czita i Zorka dały początek linii hodowlanej psów gończych. W 1964 roku inny wielbiciel ogara – Jerzy Dylewski, opracował wzorzec rasy, który został dwa lata później przyjęty przez Międzynarodową Federację Kynologiczną (FCI). FCI przypisała ogara polskiego do grupy VI – psy gończe i posokowce, sekcja 1 – psy gończe.
Rasa ta podlega próbom pracy co oznacza, że do uzyskania tytułu championa niezbędne jest otrzymanie pozytywnych ocen z konkursów, gdzie testowane są myśliwskie zdolności tych psów.
Wygląd ogara polskiego – mocny i wytrzymały pies myśliwski
Ogar polski jest psem średniego wzrostu, który w kłębie osiąga od 56 do 65 centymetrów wysokości. Suki są nieco mniejsze i osiągają od 55 do 60 centymetrów. Rasa ta charakteryzuje się silną i muskularną budową. Waga samca waha się od 25 do 32 kilogramów, u suk natomiast wynosi od 20 do 26 kilogramów. Sylwetka wpisana jest w prostokąt co oznacza, że długość tułowia jest nieznacznie większa niż wysokość psa. Muskularna i mocna budowa sprawiają, że jest to pies bardziej wytrzymały niż zwinny, co też ma swoje plusy. Głowa ogara jest dość duża i dość ciężka z profilu. Stop dobrze zaznaczony. Kufa długa i ciężko zakończona. Oczy są nieco skośne, ciemnobrązowo o łagodnym spojrzeniu. Uszy długie i swobodnie zwisające wzdłuż głowy. Na końcach zaokrąglone. Trufla nosowa duża i ciemna. Wargi górne tworzą charakterystyczne fafle. Szyja jest średniej długości, muskularna. Na podgardlu luźna skóra tworzy fałdy. Tułów jest prosty, z dobrze umięśnionym i szerokim grzbietem. Zad szeroki, muskularny i lekko zaokrąglony. Klatka piersiowa głęboka i szeroka. Kończyny o mocnym kośćcu, dobrze zbudowane. Ogon gruby, nisko osadzony i lekko zaokrąglony. W ruchu podniesiony nieco ku górze, ale nigdy zakręcony. Na spodzie ogona jest pokryty nieco dłuższym włosem. Szata tych psów jest dwuwarstwowa, składa się z miękkiego i gęstego podszerstka oraz grubego włosa okrywowego. Włos ogara polskiego jest krótki i gładki. Na pośladkach, spodzie ogona i karku jest nieco dłuższy niż na pozostałych częściach działa. Umaszczenie zawsze jest czaprakowe (czarno-podpalane). Dopuszczalna jest biała strzałka na głowie i grzbiecie nosa, plamka na piersi i białe dolne części kończyn oraz koniec ogona. Widać różnicę między suką i psem. Ogar polski porusza się powolnym kłusem, a podczas gonu niezbyt szybkim galopem.
Rodzinny pies myśliwski, czyli charakter ogara polskiego
Ogar polski jest przede wszystkim psem myśliwskim, który był do tego zadania hodowany od setek lat. Pomimo swojej łowieckiej natury rasa ta jest opisywana jako spokojna, zrównoważona i łagodna. Psy te uczone były pracowania z człowiekiem, jak i w sforze, dlatego do pełnego szczęścia potrzebują kontaktu zarówno ze swoim właścicielem jak i innymi psami. Ogar mocno przywiązuje się do swoich właścicieli, którym lubi pokazywać swoją miłość i oddanie. Przywiązanie powoduje, że źle znosi samotność – powtarzające się, długie nieobecności właściciela mogą powodować niepożądane zmiany w psychice psa i niekorzystnie odbijać się na jego zachowaniu. Oczywiście pies może na krótko zostawać sam w domu, jednak przed pozostawieniem go należy pupila porządnie wybawić i zapewnić mu rozrywkę podczas naszej nieobecności – dobrym rozwiązaniem będzie zapewnienie mu towarzystwa innego psa. Pomimo swojego oddania jest to pies myśliwski, który zawsze będzie dość niezależny i nie należy wymagać od niego bezwzględnego posłuszeństwa. Ogar polski nie wykazuje żadnej agresji. W stosunku do obcych zachowuje pewny dystans i nieufność. Dzięki temu sprawdza się jako pies stróżujący, jednak jego zadanie ogranicza się do głośnego zaalarmowania domowników o pojawieniu się intruza. Nie jest to pies obronny, chociaż potrafi odstraszyć intruzów swoim budzącym respekt wyglądem. Zaspokojony fizycznie i umysłowo ogar polski będzie w domu psem spokojnym, często nawet nazywany leniwym. Do napotkanych psów ogar jest przyjaźnie nastawiony. Sam z siebie nie zaatakuje, ale stanie w swojej obronie, jeśli zajdzie taka potrzeba. Nie powinno być również problem w nawiązywaniu relacji z mniejszymi czworonogami, lecz w takim przypadku dobrze jest zwierzęta przyzwyczajać do siebie od małego. Można również wprowadzić inne zwierzę już do dorosłego ogara, jednak wtedy ich socjalizacja powinna zachodzić powoli, tak aby każda ze stron czuła się komfortowo i bezpiecznie. Ogar polski w stosunku do dzieci jest niezwykle łagodny i wykazuje się dużą cierpliwością. Coraz więcej mówi się o tych psach, jako idealnych psach rodzinnych. Ci czworonożni przyjaciele nie odmówią sobie również wspólnej zabawy. Warto mieć zabawy psa z dziećmi na oku, ponieważ w pewnym momencie może on mieć dość i wysyłać sygnały, które powinniśmy umieć czytać. Należy wtedy dać pupilowi odpocząć, żeby nie przekroczyć granicy jego cierpliwości. W domu psy te określane są za mało szczekliwe o ile wszystkie ich potrzeby zostaną zaspokojone. Podczas pracy sytuacja się diametralnie zmienia. Ogar polski używał głosu do naganiania zwierzyny i informowania myśliwego o jej rodzaju i tak pozostało do dzisiaj.
Wychowanie i szkolenie – jak prawidłowo prowadzić ogara polskiego
Jak każdy pies myśliwski tak i ogar polski jest psem inteligentnym, który chętnie uczy się nowych rzeczy. Jest przy tym dość niezależny i samodzielny, dlatego właściciel powinien uzbroić się w cierpliwość i nie oczekiwać zawsze bezwzględnego posłuszeństwa. Rasa ta też dość szybko się nudzi, dlatego zajęcia powinny być jak najbardziej urozmaicone i odbywać się w krótkich sesjach, aby maksymalnie skupić psa na sobie i wykonywaniu poleceń. Ogar polski jest rasą wrażliwą, która źle reaguje na nerwową atmosferę. Szkolenie nie przyniesie skutków jeśli będzie wykonywane przy pomocy agresji czy przymusu. Najważniejszym zadaniem właściciela jest znalezienie odpowiedniej motywacji, która zachęci jego czworonożnego przyjaciela do dalszej nauki i pracy. Podczas gorszych dni i nerwowej atmosfery lepiej odpuścić trening z pupilem i przełożyć go na spokojniejszy dzień. Psy umieją odczytywać emocje – złość może spowodować utratę zaufania czworonoga i niechęć do dalszej współpracy. W przypadku ogara polskiego dobrze sprawdzi się szkolenie oparte na pozytywnych metodach, czyli takich, które budują u pupila pozytywne wspomnienia z daną rzeczą. To, jaka to będzie metoda zależy od indywidualnych upodobań czworonoga, jednak w większości przypadków ogar polski jest prawdziwym łakomczuchem, który lubi smakowitych przekąsek. Jednak zdarzają się również przypadku, gdzie najlepszą nagrodą będzie ulubiona zabawka czy wspólna zabawa i pieszczoty z właścicielem. Przy szkoleniu przyda się także budowanie relacji opartej na zaufaniu i szacunku. Bez zaufania pies nie pracuje tak chętnie jak wtedy, kiedy czuje się komfortowo i bezpiecznie. Pod żadnym pozorem nie można stosować wobec psa agresji fizycznej, jak i psychicznej. Podstawową i bardzo ważną komendą, jaką powinien umieć każdy pies jest przychodzenie na zawołanie. Jest to nie tylko ważne w przypadku psów myśliwskich, które mogą podjąć trop, ale także każdego innego psa, ponieważ gwarantuje mu to pewnego rodzaju bezpieczeństwo. Miasto jest niebezpieczne dla psów puszczonych luzem, dlatego czworonożni przyjaciele powinni zawsze chodzić na smyczy. Dopóki nie opanujemy komendy wracania na zawołanie, na otwartych przestrzeniach warto stosować linkę treningową, która zapewni swobodę ruchu pupilowi, a przy tym bezpieczeństwo.
Aby osiągnąć sukces wychowawczy właściciel powinien być konsekwentny i cierpliwy. Oprócz konsekwencji powinien cechować się łagodnym i indywidualnym podejściem do psa, co pozwoli wydobyć jego umiejętności, przy zachowaniu poczucia komfortu u pupila.
Ruch i zabawa – podstawa dobrego samopoczucia
Do zachowania odpowiedniej kondycji i równowagi psychicznej niezbędna jest codzienna dawka aktywności fizycznej. Oprócz codziennych, długich spacerów dobrym rozwiązaniem będą zajęcia, które pozwolą ćwiczyć zmysły myśliwego, jak na przykład węch. Rasa ta chętnie będzie towarzyszyć opiekunowi podczas jazdy na rowerze czy biegania, jednak ich aktywności nie powinny być przesadne. Lepiej wybierać długie, ale spokojne wędrówki, które nie będą zbytnio obciążać stawów czworonoga. W domu do zapewnienia dodatkowego zajęcia sprawdzą się maty węchowe czy inne interaktywne zabawki, które dodatkowo zaspokoją umysłowo czworonoga. Ruch nie tylko pozwoli zachować stabilizację psychiczną czworonoga, ale także przyda się do zachowania odpowiedniej wagi.
Socjalizacja ogara polskiego – podstawa przyszłych zachowań
Psy myśliwskie potrzebują wczesnej socjalizacji, aby prawidłowo funkcjonować w psim społeczeństwie. Socjalizacja powinna obejmować poznawanie nowych miejsc, ludzi, zwierząt, ale także odgłosów, które mogą budować w psie poczucie lęku i dyskomfortu. Od pierwszych dni w domu warto pupila przyzwyczajać do nowych dla niego sytuacji i nie doprowadzać do sytuacji lękowych. Lęk i strach poznawany jest u czworonoga dopiero od około 8 do 12 tygodnia życia, dlatego w tym okresie należy przyłożyć szczególną uwagę do tego, aby nie doprowadzać do sytuacji lękowych. Dobrym miejscem do ćwiczenia umiejętności, podstawowych komend, jak i prowadzenia odpowiedniej socjalizacji jest psie przedszkole.
Zdrowie – systematyczna profilaktyka ogara polskiego
Ogar polski jest psem zdrowym i wytrzymałym. Rzadko zdarzają się u niego problemy zdrowotne. Nie jest to rasa obciążona szczególnymi chorobami genetycznymi. Najczęściej problemy spowodowane są ich specyficzną budową. Zdarzają się wady powiek, szczególnie entropium czyli wywinięcie się powiek – najczęściej dolnej. Każde widoczne łzawienie oczu należy skontrolować, ponieważ może to właśnie oznaczać stan zapalny lub chorobowy. Podobnie jak u wszystkich innych psów z opadającymi uszami u ogarów zdarzają się stany zapalne spowodowane różnym podłożem. Na szczęście regularna pielęgnacja i systematyczna profilaktyka pozwoli zminimalizować ryzyko powstania infekcji. Rasa ta jest dość odporna na niekorzystne warunki atmosferyczne. Gruby podszerstek zapewnia ogarowi ochronę przed zimnem i wilgocią. Pies ten dobrze radzi sobie podczas upałów, jednak aktywność fizyczna powinna być wówczas ograniczona, a pupil powinien mieć zapewniony stały dostęp do świeżej wody pitnej i zacienione miejsce do odpoczynku. Po spacerze warto dokładnie obejrzeć czworonoga, czy nie przyniósł na sierści niechcianych współlokatorów, a także zanieczyszczeń takich jak gałązki czy listki, które mogą powodować podrażnienia. Zdrowy ogar polski bez problemu dożywa 12-13 lat.
Żywienie psa myśliwskiego – co powinien jeść ogar polski
Pożywienie ogara polskiego powinno być jak najlepszej jakości, dzięki czemu zapobiegniemy pojawieniu się problemów zdrowotnych u czworonoga. Nie jest to jednoznacznie powiedziane jakie pożywienie jest najlepsze dla ogara polskiego. Dieta powinna być dobrana indywidualnie do pupila, a podczas jej doboru trzeba wziąć pod uwagę wiek psa, jego wagę, aktywność fizyczną oraz stanu zdrowia czworonożnego przyjaciela. Wraz z wiekiem i ilością aktywności fizycznej zmienia się zapotrzebowanie kaloryczne pupila, dlatego karma powinna być dobierana i zmieniana w miarę potrzeby. Psy pracujące potrzebują pożywienia wysokoenergetycznego, które pokryje wszystkie ich wyższe zapotrzebowanie. Szczeniaki powinny dostawać karmę przeznaczoną dla szczeniąt, która dostarczy im niezbędnych składników do prawidłowego wzrostu i funkcjonowania. Ogarowi polskiemu można podawać gotowe karmy wysokiej jakości, samodzielnie przygotowywane posiłki w domu lub dietę BARF, która najbardziej przypomina dietę zbliżoną do pożywienia przodków psów. Samodzielnie przygotowywane posiłki i dieta BARF są metodą znacznie bardziej czasochłonną i wymagającą od właściciela pewnej wiedzy na ich temat. Rodzaj diety warto skonsultować z lekarzem weterynarii lub psim dietetykiem. Pożywienie nie może być ubogie w witaminy i inne ważne składniki odżywcze, które mogą doprowadzić do groźnych dla zdrowia niedoborów. Karma sucha i karma mokra powinna być bogata w dobrej jakości mięso stanowiące źródło białka zwierzęcego oraz posiadać w swoim składzie warzywa i owoce będące cennym źródłem witamin. Dorosły pies powinien dostawać pożywienie dwa razy dziennie, szczenięta zaś częściej, ale w mniejszych porcjach. Każda zmiana karmy powinna zachodzić powoli, aby nie doprowadzić do nagłych reakcji organizmu. Oprócz jedzenia niezbędne jest także zapewnienie pupilowi dostępu do świeżej wody pitnej.
Ogar polski jest prawdziwym łakomczuchem, przez co ma tendencję do tycia, dlatego ważne jest, aby posiłki, jak i ich ilość były odpowiednio dobrane. Po jedzeniu trzeba psu zapewnić minimum godzinę odpoczynku, aby nie doprowadzić do niebezpiecznego skrętu żołądka. Ważne jest, aby wszystkie przekąski wliczyć w dzienne zapotrzebowanie kaloryczne, co pozwoli uniknąć dodatkowych kilogramów.
Pielęgnacja ogara polskiego – nieskomplikowana, ale regularna
Ogar polski jest psem krótkowłosym, dlatego jego pielęgnacja nie jest zbyt skomplikowana, jednak nie obędzie się bez regularnego szczotkowania. Co prawda intensywne linienie zachodzi u tej rasy dwa razy w roku i wtedy należy czesać psa codziennie to niewielkie ilości włosa ogar polski gubi cały czas, dlatego regularne szczotkowanie raz – dwa razy w tygodniu powinno zminimalizować ten problem. Twardy i krótki włos lubi wbijać się w tapicerkę czy dywany i bywa trudny do usunięcia. Do szczotkowania używamy szczotki z naturalnego włosia o dosyć gęstej szczecinie lub gumowego (silikonowego) zgrzebła, często w formie rękawicy, która dostosowuje się do ciała czworonoga. Ważne, aby zawsze czesać z włosem, nigdy pod włos, ponieważ niszczy to strukturę włosa. Kąpiel, jest po szczotkowaniu kolejnym ważnym zabiegiem pielęgnacyjnym. Ogara polskiego kąpiemy wtedy, kiedy jest brudny, jednak nie rzadziej niż raz na trzy-cztery miesiące. Do kąpieli psa używamy jedynie szamponów przeznaczonych dla zwierząt, ponieważ takie przeznaczone dla ludzi posiadają zbyt wysokie pH. Ogara polskiego kąpiemy w szamponach przeznaczonych dla ras krótkowłosych lub takich dostosowanych do aktualnych potrzeb włosa, jak na przykład hipoalergicznych lub wysycających kolor. Między kąpielami warto używać specjalnych chusteczek nawilżających lub zwilżonej ściereczki. Pomoże to pozbyć się kurzu i innych zanieczyszczeń, które osadzają się na sierści pupila. Bardzo ważnym zabiegiem pielęgnacyjnym w przypadku ogarów polskich jest systematyczne kontrolowanie stanu oczu i uszu, ponieważ są to ich najbardziej czułe punkty. Uszy należy sprawdzać i w razie konieczności przemywać, a przy wystąpieniu łzawienie z oczu jak najszybciej udać się do weterynarza. Pazurki należy również sprawdzać i jeśli pies nie ściera ich w sposób naturalny należy je delikatnie przyciąć. Ważnym elementem jest również dbanie o higienę jamy ustnej, w której lubi odkładać się kamień nazębny. Jest to bardzo ważne i nie można tego pomijać. Na szczęście dobre sklepy zoologiczne oferują całą gamę produktów, pośród których każdy właściciel psa znajdzie takie, które będą odpowiadać zarówno jemu jak i pupilowi. Do wszystkich zabiegów czworonoga powinno przyzwyczajać się od małego, dzięki czemu przy ich wykonywaniu nie będzie odczuwać dyskomfortu. Najlepszym sposobem jest budowanie w nim przyjemnych wspomnień związanych z poszczególnym etapem pielęgnacji. Warto też zabiegi wykonywać po spacerze lub zabawie, gdzie psiak jest zmęczony. Zawsze możemy skorzystać z pomocy salonu pielęgnacji zwierząt jeśli tylko nie czujemy się na siłach samodzielnie pielęgnować psa.
Niezbędne, codzienne akcesoria dla ogara polskiego
Właściciel ogara polskiego powinien zapewnić swojemu psu wszelkie niezbędne w codziennym funkcjonowaniu akcesoria. Ogar polski potrzebuje sporo ruchu dlatego niezbędne jest posiadanie odpowiednich akcesoriów spacerowych. Smycz, która zapewni pupilowi bezpieczeństwo i obroża to podstawa. Smycz może być zwykła, materiałowa lub automatyczna typu flexi. Do momentu, gdzie właściciel nie wypracuje z psem wracania na komendę dobrym wyborem podczas pozamiejskich wypadów będzie długa linka treningowa. Zamiast obroży można zdecydować się na szelki, jednak mogą one być stosowane dopiero po zakończeniu wzrostu u psa. Jest to bardzo istotna kwestia, ponieważ wcześniejsze ich używanie może doprowadzić do nieprawidłowego wzrostu, a nawet deformacji.
Ogar polski, tak jak każdy inny pies potrzebuje też miejsca do odpoczynku. Legowisko powinno być dopasowane do wielkości pupila a dzięki szerokiemu asortymentowi sklepów zoologicznych bez problemu znajdziemy model o odpowiadającym nam kształcie i wzorze.
Miski na karmę i wodę to kolejna, bardzo istotna pozycja na liście niezbędnych akcesoriów. Szukając misek dla naszego psa możemy wybierać spośród zwykłych plastikowych, jak i metalowych czy ceramicznych. Dobrym wyborem będą miski ceramiczne, które pozwolą zmniejszyć ryzyko wystąpienia alergii kontaktowych. Warto też zwrócić uwagę na miski (najczęściej ze stali nierdzewnej) zamontowane na stojaku z regulowaną wysokością. Dzięki niemu możemy dostosować się do wysokości czworonoga ułatwiając mu tym samym jedzenie.
Ogar polski potrzebuje aktywności nie tylko podczas spacerów. Konieczne jest zapewnienie psu zajęcia w domu a także umożliwienie mu rozwoju umysłowego. Różnego rodzaju zabawki dla psa to doskonała forma spędzania wolnego czasu pomiędzy spacerami. Na rynku dostępnych jest wiele modeli, które z pewnością przypadną do gustu czworonożnym przyjaciołom. Poza gryzakami, sznurami, czy piłeczkami warto zaopatrzyć się w maty węchowe lub inne zabawki edukacyjne i behawioralne.
Aby zapewnić psu bezpieczeństwo podczas podróży warto zaopatrzyć się w klatkę transportową czy klatkę kennelową lub specjalne pasy samochodowe dla pupila. Klatka ma tę zaletę, że sprawdzi się także w domu. Ważne jest aby od małego przyzwyczajać pupila do podróżowania, co pozwoli uniknąć występowania u niego lęku.
Do pielęgnacji czworonoga niezbędne będą kosmetyki, preparaty i akcesoria groomerskie.
Hodowla i zakup – pierwsza odpowiedzialność nowego właściciela
Ogar polski nie jest rasą zbytnio popularną na świecie i pomimo tego, że jest to nasza rodzima rasa, to w naszym kraju również nie widuje się tych psów zbyt często. Ograniczona ilość hodowli powoduje, że na swojego wymarzonego szczeniaka trzeba nieraz poczekać, jednak nie warto się spieszyć. Decyzja o kupnie psa powinna być dokładnie przemyślana. Niewątpliwą zaletą ogara polskiego jest jego ogólne zdrowie i wytrzymałość. Rasa ta nie posiada charakterystycznych dla nich dziedzicznych chorób genetycznych, a w sprawdzonych hodowlach hodowcy dopilnują tego, aby szczeniak był zgodny ze wzorcem rasy. Szukając hodowli powinniśmy wziąć pod uwagę tylko te zrzeszone w ZKwP (Związek Kynologiczny w Polsce). Tylko ta organizacja w naszym kraju działa pod patronatem FCi (Międzynarodowa Federacja Kynologiczna), która jest naczelną, światową organizacją kynologiczną. Każdą hodowlę warto sprawdzić czytając opinie w internecie czy kontaktując się z właścicielami psów z wcześniejszych miotów.
Szczeniak ogara polskiego kosztuje średnio około trzech tysięcy złotych. Na cenę składa się wiele czynników – znaczenie ma wiek i płeć szczeniaka, renoma hodowli, utytułowanie rodziców, predyspozycje wystawowe, a nawet popyt na daną rasę w danym czasie. Absolutnie nie warto kupować psów z pseudohodowli, zrzeszonych w przeróżnych stowarzyszeniach. Kupno szczeniaka z takiego miejsca nie daje żadnej pewności co do czystości genów, zdrowia pupila, jak i wczesnej socjalizacji.
Przed podpisaniem ostatecznej umowy najlepiej udaj się osobiście do wybranej przez siebie hodowli, aby sprawdzić panujące w niej warunki, zapoznać się z hodowcą, poznać rodziców szczeniaków, a nawet zobaczyć swojego wymarzonego psa. Poproś o przedstawienie Ci dokumentacji jak rodowód rodziców czy książeczkę zdrowia szczeniaka, gdzie powinny być wpisane szczepienia, jak i odrobaczenia. Pamiętaj, że szczeniak może opuścić hodowlę dopiero po ukończeniu 8. tygodnia życia. Powinien być również zaczipowany. W dobrej hodowli nowy właściciel dostanie niezbędną wyprawkę, która ułatwi pierwsze dni w nowym domu.
Ogar polski – dla kogo to będzie dobry wybór
Ogar polski wraz z upływem czasu stał się doskonałym psem rodzinnym i obecnie to dobry wybór nawet dla osób, które z polowaniem nie mają nic wspólnego. Łatwo przystosowuje się do różnych warunków, dzięki czemu może mieszkać zarówno w domu z ogrodem, jak i w bloku, o ile oczywiście właściciel zadba o jego aktywności w ciągu dnia. Nie jest to dobry wybór dla osób bardzo zapracowanych, ponieważ ta rasa potrzebuje bliskości z człowiekiem i wymaga od swojego opiekuna aby ten poświęcał mu swoją uwagę. Właściciel powinien być konsekwentny i łagodny, a przy tym chętny do współpracy z pupilem – dzięki temu zyska oddanego przyjaciela na wiele lat.
Przeczytaj także: Gończy polski – czym charakteryzuje się rasa gończych polskich