Bolończyk – jak dbać o psy tej rasy? Wszystko co powinieneś wiedzieć o Bolończykach
Spis treści
Pochodzenie i historia bolończyka – ulubieniec arystokracji
Do dzisiaj pochodzenie Bolończyka jest kwestią sporną. Niektórzy kynolodzy uważają, że psy te wywodzą się z Bolonii – jak sama nazwa mogłaby na to wskazywać. Inni jednak opierają się na twierdzeniu, że rasa ta została tam jedynie przywieziona z Wysp Kanaryjskich wraz z podróżującymi po świecie ówczesnymi marynarzami. Ten niewielki piesek zagościł tam na stałe i w zawrotnym tempie zyskiwał popularność. Dzięki swojemu niecodziennemu wyglądowi stał się ulubieńcami tamtejszej arystokracji, która zabierała go ze sobą na salony. Podbił serca rodzin królewskich, a posiadaczem tych uroczych psów był między innymi król Hiszpanii Filip II, który dostał je w prezencie od księcia d’ Estee. Sam król Filip II wypowiadał się o tych psach jako godnych cesarza. W istocie rzeczy nawet caryca Katarzyna II zatraciła swoje serce dla tej rasy. Niewątpliwie psy te były rozpieszczane i nie brakowało im niczego. Inną nazwą tej rasy jest bichon bolonais, co w języku francuskim znaczy troszczyć się, rozpieszczać – a to dokładnie podsumowuje styl życia tych psiaków. Bolończyki można zobaczyć na obrazach Tycjana, Goi czy Pietera Breughela Starszego. Popularność tych psów wciąż rosła, aż do wieku XIX wieku, kiedy to wszystko się zmieniło. Pojawiło się wówczas wiele innych ras psów ozdobnych i do towarzystwa, które zrzuciły bolończyka z miejsca faworyta. Wraz z upływem czasu ich popularność znacznie zmalała do tego stopnia, że na przełomie XIX i XX wieku groziło im praktycznie wymarcie. Na szczęście wielbiciele tych psów nie dopuścili do tego i podtrzymali ciągłość rasy. Bolończyk do dzisiaj nie jest jeszcze zbyt popularny, jednak w swojej ojczyźnie za jaką uważa się Włochy wiedzie prym. Według podziału psów przez Międzynarodową Organizację Kynologiczna (FCI) bolończyki należą do grupy IX – psy ozdobne i do towarzystwa, sekcji 1 – bichony i rasy pokrewne.
Charakter bolończyka – uroczy mały malec
Bolończyk od wieków przyzwyczajony jest do obecności człowieka i towarzyszenia mu. Nic dziwnego, że rasa ta mocno przywiązuje się do swoich właścicieli. Swojego pana nie odstępuje na krok, a z całym przekonaniem można by rzec, że jest w niego wpatrzony jak w obrazek. Są to psy niezwykle oddane, lojalne, a za swoje uczucia nie oczekują nic w zamian. Bolończyk swoją rodzinę kocha nad życie i potrzebuje z nią stałego i bliskiego kontaktu. Jeśli bolończyk będzie przyzwyczajany do krótkich nieobecności właściciela to bez problemu będzie czekał na jego powrót domu. Problem pojawi się w momencie, kiedy nie będzie w wychowaniu tego elementu socjalizacji. Wówczas u psa podczas nieobecności właściciela może powstać silny lęk separacyjny, co może odbić się niekorzystnie na psychice czworonoga. Bolończyk jest psem pełnym wdzięku, który rozkocha niejedno serce, a jego uroczy wygląd sprawia, że łatwo go rozpuścić. Ze względu na niewielkie rozmiary często pobłaża mu się małe występki czy grzeszki, a sam często potrafi owinąć sobie właściciela wokół łapki by dostać dokładnie to, czego oczekiwał. Bolończyk jest inteligentnym psem, lubiącym aktywności fizyczne i umysłowe. Na ogół chętny jest do wszystkich zabaw, które są mu proponowane. Jednak jeśli wyczuje, że właściciel jest zajęty to grzecznie poczeka, aż nadejdzie odpowiedni moment na pieszczoty. Z jednej strony prawdziwy wulkan energii zamknięty w małym ciałku, z drugiej strony jest spokojny i opanowany. Ze względu na swoje przystosowanie jedynie do towarzystwa człowiekowi bolończyk nie posiada instynktu łowieckiego, więc nie trzeba się obawiać, że będzie chętny na upolowanie przebiegającego kota, czy rzuci się w pogoń za zwęszoną zwierzyną.
Bolończyk jest psem otwartym, który z na ogół z merdającym ogonkiem powita każdą napotkaną mu osobę. Pozbawiony instynktu łowieckiego nie sprawdzi się jako pies stróżujący. Niewielki rozmiar, czułe spojrzenie i radość z życia sprawdzają, że nie odstraszy on intruza a z wielkim prawdopodobieństwem radośnie go przywita ciesząc się na jego przybycie. Jest za to doskonałym psem alarmującym. Jest czujny i bez wahania będzie ostrzegał jeśli coś go zaniepokoi. Właściciel nie powinien bagatelizować jego szczekania, i od razu sprawdzić co zainteresowało czworonoga. Ze względu na swoje przywiązanie do właściciela i genetyczne nie przystosowanie do dalekich samodzielnych przygód i wędrówek bolończyk nie jest typem samotnego wędrowca i poszukiwacza nieznanych mu miejsc. Zdecydowanie bardziej woli przebywać u boku swojego właściciela, gdzie czuje się najlepiej. Psy tej rasy są też doskonałymi towarzyszami dla dzieci. Uwielbiają się z nimi bawić i wspólnie spędzać czas, o ile tylko dzieci odpowiednio go będą traktować – powinny być nauczone, że pies jest żywą istotą a nie zabawką.
Wygląd olończyka – nietuzinkowa biel
Bolończyk to mały pies o niewielkim wzroście. Pies w kłębie osiąga 27 do 30 cm, suki zaś od 25 do 28 centymetrów. Są leciutkie – ich waga osiąga maksymalnie 4 kilogramy. Bolończyk posiada zwartą i kwadratową budowę, co oznacza, że długość ciała jest równa wysokości w kłębie. Pomimo niewielkiego wzrostu jest to pies dobrze zbudowany. Głowa bolończyka jest średniej wielkości, proporcjonalna do reszty ciała. Stop jest dobrze zaznaczony. Trufla nosowa zawsze czarna, wyróżniająca się na tle idealnie białego umaszczenia. Oczy są duże, ciemnobrązowe o zaciekawionym i czułym spojrzeniu. Uszy są długie, wysoko osadzone i lekko opadające. Głowa noszona jest na szyi, której długość równa się długości głowy. Noszona jest dumnie i elegancko, co potwierdza arystokratyczne korzenie tej rasy. Klatka piersiowa jest wydatna i głęboka. Kończyny przednie są idealnie proste. Ogon noszony na linii zadu i noszony nad grzbietem w pozycji zwiniętej.
Charakterystyczną cechą bolończyka jest jego sierść, która nadaje psu niepowtarzalnego wyglądu i sprawia, że rasa ta podbija tak wiele ludzkich serc. Sierść tego uroczego psiaka jest puszysta i tworzy charakterystyczne kosmyki. Według wzorca nie mogą tworzyć się na niej frędzle. Umaszczenie jedynie śnieżnobiałe, bez śladu łat lub w innym kolorze bieli. Co ciekawe, skóra bolończyka jest w kolorze czarnym ale umaszczenie czarne jest niedopuszczalna. Bolończyk porusza się w sposób energiczny i swobodny.
Wychowanie i szkolenie bolończyka – mylne pierwsze wrażenie
Bolończyk jest psem inteligentnym a przez jego niewielki wygląd dużo osób traktuje go lekceważąco, co jest poważnym błędem. Rasa ta od zarania dziejów hodowana była jako pies towarzyszący człowiekowi i nie wymagano od niego dodatkowych umiejętności, dlatego też wielu właścicieli bagatelizuje temat wychowania i szkolenia tych psów. W rzeczywistości psy te są bystre, a przy tym uczą się chętnie i szybko. Właściciel powinien zdawać sobie sprawę, że pomimo słodkiego wyglądu i niewielkich rozmiarów bolończyk nie jest maskotką, a pełnym życia psem. Tak jak w przypadku innych ras psów wychowanie jest podstawą budowania odpowiedniej więzi pomiędzy psem a właścicielem. Szkolenie powinno odbywać się w przyjaznej dla obu stron atmosferze. Nie wolno w procesie szkolenia czworonoga używać agresji słownej czy fizycznej. Są to psy niezwykle wrażliwe, które każdą krzywdę i niesprawiedliwe potraktowanie zapamiętają na długo. Dlatego jedynym kluczem do sukcesu jest budowanie więzi z pupilem opartej na wzajemnym zaufaniu i szacunku a właściwą drogą do osiągnięcia sukcesu w wychowaniu jest metoda oparta na pozytywnych bodźcach. Do takich elementów zaliczają się smaczki, pochwały, nagrody czy wspólne zabawy z psem. Panuje przekonanie, że Bolończyki są nieposłuszne, jednak w rzeczywistości wynika to z faktu, że właściciele ulegają pięknym oczom psa i pozwalają mu na wszystko, na co akurat te mają ochotę. W takim wypadku nie ma mowy o prawidłowym wychowaniu. Aby pupil spokojnie wyczekiwał naszego powrotu z pracy do domu powinien być od początku przyzwyczajany do krótkich nieobecności opiekunów. Tylko dzięki tej metodzie unikniemy lęku separacyjnego, który mógłby wystąpić u psa podczas siedzenia w domu i odbić się niekorzystnie na jego psychice. Podczas pozostawiania czworonoga w domu należy zapewnić mu maksymalnie dużo atrakcji, którymi będzie mógł zająć się podczas naszej nieobecności. Zabawki zajmą naszego pupila w wolnym czasie, dzięki czemu nie będzie wymyślał sobie nowych zajęć, które niekoniecznie mogłyby spodobać się właścicielowi. Warto również nauczyć psa podstawowych komend, które ułatwią nam codziennie porozumiewanie się z czworonogiem. Bolończyka można uczyć różnych sztuczek i nowych zabaw i psiak chętnie będzie je wykonywał uważając to wielką frajdę. Są to psy aktywne i żywiołowe, lecz ze względu na niewielkie rozmiary wystarczą mu spacery i zabawy w ciągu dnia.
Bolończyki są przyjaźnie nastawione nie tylko do ludzi, ale także w stosunku do innych zwierząt. Bez problemu zaakceptują inne zwierzęta domowe. Ważna jest jednak odpowiednio wcześnie wprowadzona socjalizacja, dzięki której Bolończyk już od małego będzie rozumiał, że kontakt z innymi psami czy kotami to nic złego. Sprawi to, że dzięki temu będzie mógł w przyszłości stworzyć zgrany duet. Socjalizacja to podstawa – nowe bodźce, odgłosy i miejsca zagwarantują prawidłowy rozwój psiaka.
Zdrowie bolończyka – niewielki, ale zdrowy i wytrzymały
Podobnie jak inne małe psy, Bolończyki są psami na ogół zdrowymi, których choroby z reguły omijają. Jednak jak i inne rasy, tak i one posiadają swoje słabe punkty i schorzenia, które mogą je prześladować. Częstym problemem Bolończyków są choroby związane z układem kostno-stawowym. Zdarzają się zerwania więzadeł czy choroba Legg Parthesa Calve, która inaczej nazywana jest aseptyczną martwicą główki kości udowej. Bolończyk ze względu na swoje śnieżnobiałe umaszczenie narażony jest na chorobę trzęsącego się psa, które spowodowane jest nieropnym zapaleniem układu nerwowego i dotyka jedynie pupili o białej sierści. Mogą również pojawić się infekcje uszu czy choroby oczu jak PRA (postępujący zanik siatkówki). Prawdziwą zmorą właścicieli, jak i właśnie innych białych psów są żółto-brunatne, ciemne zacieki pod oczami. Są one spowodowane najczęściej niedrożnością kanalików łzowych, na skutek czego wydziela się płyn o brunatnym zabarwieniu. Oczywiście wielu z tych chorób bolończyk może uniknąć – trzeba pamiętać, że w dużej mierze na zdrowie i ogólne samopoczucie czworonoga odpowiada właściciel, który odpowiedzialny jest za regularną profilaktykę czy dobrej jakości pożywienie. Zdrowy i zadbany bolończyk dożywa średnio 13 lat, co jest naprawdę dobrym wynikiem.
Bolończyk źle znosi niskie temperatury, dlatego podczas zimniejszych dni warto zaopatrzyć się w ubranka dla psów, które będą dla niego dodatkową ochroną. Podczas upalnych dni psa należy chronić przed przegrzaniem się, które mogłoby skutkować udarem. Najlepiej na spacery wybierać się rankiem lub późnym popołudniem, a w ciągu dnia zapewnić psu zacienione miejsce do odpoczynku i stały dostęp do świeżej wody pitnej.
Pielęgnacja bolończyka – systematyczność to podstawa
Niewątpliwie szata i umaszczenie bolończyka są jedną z największych jego zalet. Jednak aby jego szata wyglądała zjawiskowo i przyciągała wzrok to wymaga starannej i systematycznej pielęgnacji. Ze względu na niewielki rozmiar psa wszystkie niezbędne zabiegi nie są zbyt czasochłonne, jednak należy być bardzo skrupulatnym i nie odpuszczać, ponieważ każde zaniedbanie przekreśli wyjątkowy wygląd tego psa i z puchatej śnieżnobiałej kulki bolończyk zmieni się w chodzącego kołtuna. Do obowiązkowych zabiegów należy przede wszystkim szczotkowanie. Psy tej rasy nie linieją, a utrata włosa jest niewielka. Bolończyka należy czesać najlepiej codziennie, w przeciwnym razie pielęgnacja nie będzie łatwa, szybka i przyjemna. Przed rozczesaniem pupila należy jego sierść dokładnie sprawdzić palcami i w razie konieczności rozplątać delikatnie powstałe kołtuny. Do czesania psa przyda się dobrej jakości szczotka druciana oraz grzebień o średnim rozstawie igieł. Podczas tego zabiegu zawsze należy używać odżywek ułatwiających czesanie, najlepiej takich przeznaczonych do białej sierści (w przypadku używania innych odżywek rozkołtuniających koniecznie trzeba zwrócić uwagę na to, aby nie zawierały w składzie olejku norkowego). Jeśli nasz czworonóg nie będzie psem wystawowym najwygodniej będzie skrócić jego sierść, dzięki czemu pielęgnacja będzie łatwiejsza. Oprócz codziennego czesania do pielęgnacji bolończyka dochodzą systematyczne kąpiele. Psa tej rasy kąpie się raz, dwa razy w miesiącu, chociaż oczywiście częstotliwość tego zabiegu jest zależna od trybu życia czworonoga i jego owłosienia. Ważne jest, aby dokładnie zmoczyć sierść, tak aby woda doszła aż do skóry. Do kąpieli używamy szamponów przeznaczonych dla psów białych, które podbijają jego śnieżnobiałą szatę albo takich dostosowanych do aktualnych potrzeb włosa czworonoga. Prawdziwą zmorą właścicieli bywają powstające brunatne zacieki pod oczami. Do ich pozbycia się należy używać specjalnych, dobrej jakości preparatów do przemywania oczu. I w tym przypadku bardzo ważna jest systematyczność – okolice oczu należy przemywać codziennie. Podobnie jak inne małe rasy Bolończyk ma tendencję do odkładania się kamienia nazębnego, dlatego należy regularnie czyścić psu zęby specjalną pastą do zębów lub używając do tego gryzaków dentystycznych. Na uwagę zasługują również uszy i pazurki. Pazurki powinny być podcinane w przypadku kiedy nasz pupil nie ściera sobie ich sam, co jest niestety częstą przypadłością małych psów. Z kolei w uszach lubią powstawać różne infekcje, a to przez fakt, że są one słabo wentylowane, dlatego należy je dokładnie i systematycznie sprawdzać, a w razie konieczności przemywać używając do tego celu odpowiednich preparatów. Oczywiście, jeśli nie czujemy się na siłach lub nie ma zbyt dużo czasu na pełną, codzienną pielęgnację swojego pupila to zawsze możemy skorzystać z pomocy salonu pielęgnacji zwierząt. Nasz psiak otrzyma tam pełny zakres usług pielęgnacyjnych, a profesjonalni groomerzy zadbają o jego arystokratyczny wygląd.
Żywienie – co powinien jeść bolończyk?
Żywienie Bolończyka nie jest tak skomplikowane jak jego pielęgnacja. Psy tej rasy miewają skłonności do tycia, dlatego ilość pożywienia powinna być dobrana do ich niewielkich rozmiarów. Decydując się na konkretną dietę trzeba dopasować ją indywidualnie pod każdego osobnika. Musimy wziąć pod uwagę wielkość pupila, jego wiek, tryb życia i stan zdrowia. Do wyboru jest kilka rodzajów pokarmów, na które może się zdecydować. Zdecydowanie najszybszą metodą jest podawanie psu gotowych karm, zarówno mokrych, jak i suchych, od sprawdzonych producentów. Inną bardziej czasochłonną metodą, ale zdobywającą sobie coraz więcej miłośników jest samodzielne przygotowywanie posiłków w domu. Niezależnie od sposobu żywienia karma powinna cechować się jak najlepszą jakością. Na pierwszym miejscu musi znajdować się mięso dobrej jakości, które stanowi źródło najcenniejszego białka zwierzęcego. Bolończyk powinien dostawać karmy przeznaczone dla ras miniaturowych lub małych, w których krokiety są dostosowane do niewielkich pyszczków, dzięki czemu nie utrudniają psu gryzienia. Gotowe posiłki przygotowywane w domu należy uzupełniać specjalnymi suplementami, które korzystnie wpłyną na jego piękny wygląd, ale także zapewnią mu dodatkowe witaminy, na przykład chroniące stawy. Warto każdą z tych diet uzgodnić z psim dietetykiem lub weterynarzem, dzięki czemu posiłki Bolończyka będą bogate w niezbędne dla niego składniki odżywcze potrzebne do jego prawidłowego rozwoju. Najlepiej codzienną porcję pożywienia podzielić na kilka mniejszych. Bolończyk ma skłonności do tycia, dlatego smaczki używane podczas szkolenia i wychowania powinny być uwzględnione w jego bilansie kalorycznym. Koniecznie też musimy zapewnić psu stały dostęp do świeżej wody pitnej, wymienianej minimum raz dziennie.
Akcesoria – pierwsza wyprawka dla psa rasy bolończyk
Podobnie jak i ludzie, także psy potrzebują odpowiednich akcesoriów, które ułatwiają codziennie życie. Jednymi z podstawowych są akcesoria spacerowe. Bolończyka najlepiej wyprowadzać w dobrze dopasowanych, wygodnych szelkach i obroży. Warto mieć na uwadze, że szelki powinny być przez psa noszone dopiero po zakończeniu etapu rozwoju, czyli po okresie szczenięcym. Wcześniej szczeniak powinien nosić jedynie obroże. W domu bolończyk będzie potrzebował własnego miejsca do odpoczynku. Jego legowisko powinno być dobrane do wielkości psa tak, aby czuł się na nim komfortowo podczas odpoczywania. Najlepiej, aby legowisko znajdowało się w sercu domu, czyli tam, gdzie domownicy spędzają najwięcej czasu. Jeśli umieścimy posłanie gdzie indziej, pies będzie czuł się nieszczęśliwy i z wielkim prawdopodobieństwem i tak będzie kładł się blisko swoich najbliższych. Miski na jedzenie i picie to kolejny ważny punkt na liście psiej wyprawki. Ich wielkość powinna być dostosowana do wielkości psa, czyli w tym przypadku nie powinny być zbyt duże. Ze względu na rozmiary czworonoga jego przewożenie nie stanowi żadnego problemu. Można zaopatrzyć się w specjalną torbę transportową, dzięki której pies będzie miał zagwarantowane bezpieczeństwo podczas podróży. Trzeba też zaopatrzyć się w niezbędne narzędzia i preparaty, które będą potrzebne podczas codziennej pielęgnacji. Na koniec powinniśmy zadbać o rozrywkę fizyczną oraz umysłową psiaka. Pluszowe czy gumowe zabawki dostosowane do wielkości Bolończyka umilą mu czas.
Hodowla i zakup bolończyka – gdzie znajdę wymarzonego psiaka?
Zanim nowy właściciel zdecyduje się na kupno psa powinniśmy zastanowić się nad kilkoma ogromnie ważnymi kwestiami. Przede wszystkim czy jesteśmy w stanie nowemu członkowi rodziny zagwarantować warunki, jakich on potrzebuje. Zapoznajmy się z charakterystyką rasy, jej zaletami i wadami. I co bardzo ważne – a często bagatelizowane – zastanówmy się nad płcią, która najbardziej będzie nam odpowiadać. Decyzja o zakupie psa nie może być podejmowana pod wpływem emocji. Wraz z psiakiem pojawia się obowiązek dbania o niego. A pamiętać trzeba, że Bolończyk może spędzić z nami najbliższe kilkanaście lat. Posiadanie psa to ogromna odpowiedzialność, ale rola właściciela zaczyna się dużo wcześniej niż przed pojawieniem się szczeniaka w domu. Przeszukując ogłoszenia w internecie nie tylko zwracaj uwagę na przedstawione zdjęcia, ale również opisy, Hodowla powinna być zrzeszona i należeć do Związku Kynologicznego w Polsce (ZKwP) lub podlegać bezpośrednio pod naczelną organizację jaką jest Międzynarodowa Federacja Kynologiczna (FCI). Jest to niezmiernie ważne, ponieważ takie hodowle są zobowiązane do przestrzegania ściśle określonych zasad, a także poddawane licznym kontrolom, dzięki czemu dostajesz pewność, że wszystko jest tak, jak powinno być. Ogłoszenia oferujące psy ze stowarzyszeń pochodzą z pseudo hodowli, w której nie znajdziesz psa rasowego, a jedynie psa w typie rasy, czyli zwykłego kundelka. Takie pseudohodowle nastawione są zazwyczaj na szybki zysk ze sprzedaży pupili, a nie na ich zdrowiu czy prawidłowej socjalizacji. Przed wyborem hodowli zapoznaj się z opiniami na jej temat, a także poszukaj osób, które już posiadają psy od tego hodowcy. Jeśli do tego momentu nic nie wzbudza Twoich wątpliwości to udaj się osobiście do wybranej przez siebie hodowli. Zapoznaj się z hodowlą, warunkami jakie tam panują, rodzicami szczeniąt, a także samymi maluchami. Sprawdź książeczkę zdrowia swojego nowego podopiecznego. Zwróć w niej uwagę na wszystkie wykonane badania. Nie bój się rozmawiać z hodowcą i zadawać mu pytania. Chętnie na nie odpowie, ponieważ zależy mu, aby jego psy trafiły w kochające go ręce, które zagwarantują mu jak najlepsze warunki. Nie bój się też odpowiadać na jego pytania. Hodowca musi sprawdzić czy jesteś odpowiednią osobą dla tej rasy. Cena za szczeniaka bolończyka uzależniona jest od jego pochodzenia, wieku, płci, renomy hodowli czy osiągnięć rodziców. Średnio wynosi 3000-5000 złotych chociaż może być dużo wyższa. Nie daj się w żadnym wypadku skusić dużo tańszym ofertom, ponieważ jak już wspominaliśmy, najczęściej pochodzą one z pseudohodowli.
Zdarza się, że psy tej rasy są dostępne do adopcji. Warto poszukać w organizacjach zajmujących się szukaniem drugiego domu, a także w schroniskach bo może właśnie tam czeka na Ciebie twój wymarzony bolończyk!
Czy bolończyk jest psem dla mnie?
Bolończyk jest psem, który odnajdzie się przy boku prawie każdej osoby o ile tylko obdarzy ona psa równie wielkim uczuciem. Rasa ta szybko adaptuje się do nowych warunków i nie ma jasno sprecyzowanych preferencji mieszkaniowych. Może mieszkać zarówno w mieszkaniu, jak i domu z ogródkiem. Bolończyk nie nadaje się dla osób spędzających długie godziny poza domem, ponieważ potrzebuje bliskości człowieka. Odnajdzie się za to w rodzinach z dziećmi i przy osobach starszych, ceniących sobie niedalekie spacery. Nie jest to natomiast pies odpowiedni dla osoby prowadzącej bardzo aktywny, sportowy tryb życia – krótkie łapki Bolończyka nie pozwolą mu dotrzymać tempa właścicielowi. Jeśli zrozumiesz wdzięk tego małego słodziaka i odwzajemniasz jego uczucia to zyskasz oddanego, lojalnego i kochającego Cię nad życie kompana na długie lata!