Najczęstsze choroby skóry u psów – jak je rozpoznac i leczyć?
Spis treści
Kiedy twój pies zaczyna się drapać, lizać a ty nie wiesz co robić, najlepiej udaj się do weterynarza. Prawdopodobnie cierpi na którąś z chorób skóry. W poniższym artykule przybliżymy ci kilka ze schorzeń, które mogły dopaść twojego psa.
Atopowe zapalenie skóry u psów – co to jest
Atopowe zapalenie skóry (lub atopia) jest zapalną, przewlekłą chorobą skóry związaną z alergiami środowiskowymi i jest drugim najczęściej diagnozowanym alergicznym stanem skóry u psów.
Rasy psów podatne na atopowe zapalenie skóry u psów
Atopowe zapalenie skóry to choroba genetyczna niektórych ras, takich jak te poniżej:
Teriery, Beagle, Setery irlandzkie i angielskie, Lhasa Apsos, Mopsy, Buldogi angielskie i francuskie, Sznaucer miniaturowy, Labradory, Golden Retrievery, Labradoodles i Goldendoodles
Oznaki i objawy atopowego zapalenia skóry u psów
Pies z atopowym zapaleniem skóry zwykle wykazuje oznaki i objawy między 3 miesiącem a 6 rokiem życia. Atopowe zapalenie skóry u psów powyżej 7 roku życia nie jest tak powszechne, chociaż nowe środowisko może wyzwalać nowe alergeny. Atopowe zapalenie skóry często zaczyna się jako łagodny stan, a objawy nie stają się widoczne klinicznie przed trzecim rokiem życia.
Rozpoznanie oznak i objawów jest stosunkowo łatwe, gdy zaczynają się pojawiać.
Jeśli Twój pies wykazuje którekolwiek z poniższych objawów, natychmiast skontaktuj się ze swoim weterynarzem:
drapanie skóry, lizanie ciała, zwłaszcza łap, gryzienie skóry, przewlekłe infekcje ucha i skóry, nieprzyjemny zapach, wypadanie sierści, ocieranie się o podłogę, łzawiące oczy, strupy, otwarte rany.
Najczęściej dotknięte obszary to:
uszy, pachy, pachwina, łapy, okolice oczu, okolice stawu skokowego, pysk.
We wczesnych stadiach atopia może być łagodna i może nie być tak rozpoznawalna, ale wraz z postępem choroby objawy również będą postępować.
Co powoduje atopowe zapalenie skóry u psów?
Atopowe zapalenie skóry to choroba genetyczna, która u niektórych ras jest bardziej predysponowana niż u innych. Z tego powodu psy, u których zdiagnozowano tę chorobę, nie powinny być hodowane. Przyczyna jest nieznana, ale ogólne zrozumienie anatomii skóry jest niezbędne do zrozumienia, co dzieje się z psem, gdy skóra staje się podrażniona i zaogniona w wyniku alergenów w środowisku. Przypadek atopowego zapalenia skóry może być dla psa bolesny i nieprzyjemny.
Pomocna jest wiedza o tym, co może podrażnić skórę i wywołać atopowe zapalenie skóry.
Kilka rzeczy, na które należy zwrócić uwagę:
bezpośredni kontakt z innym zwierzęciem, przedmiotem, rośliną lub drażniącą substancją chemiczną, nadmierne tarcie skóry, alergie na żywność, drożdże lub grzyby, zakażenie pasożytami takimi jak pchły, kleszcze, roztocza, wszy, robaki, alergie skórne lub nadwrażliwość, niedożywienie.
Atopowe zapalenie skóry może mieć charakter sezonowy. Objawy mogą zacząć pojawiać się wiosną i jesienią, chociaż około trzy czwarte psów jest dotkniętych przez cały rok.
Diagnozowanie atopowego zapalenia skóry u psów
Objawy atopowego zapalenia skóry są podobne do innych chorób skóry, co może utrudniać diagnozę. Odkrycie przyczyny może zająć trochę czasu i często jest procesem eliminacji.
Wraz z pełnym badaniem lekarskim, które obejmuje spojrzenie na pełną historię medyczną psa, można wykonać dodatkowe testy alergiczne. W niektórych przypadkach lekarz weterynarii może wykonać badanie krwi (serologiczny test alergii) w celu określenia obecności przeciwciała zwanego IgE na określone alergeny. Wzrost swoistego dla alergenu IgE zwykle oznacza nadmierną reakcję organizmu na ten alergen.
Testy śródskórne (test skórny) można również wykonać w celu ustalenia przyczyny alergii. Małe ilości testowanych alergenów są wstrzykiwane w skórę psa i mierzona jest odpowiedź. W przypadku wystąpienia alergii na skórze pojawi się natychmiastowa reakcja alergiczna. Testy skórne często wymagają sedacji i są zwykle wykonywane przez dermatologa weterynaryjnego posiadającego certyfikat.
Próbując ustalić przyczynę, weterynarz będzie również pracował nad wyeliminowaniem innych zewnętrznych przyczyn, takich jak pasożyty, alergie pokarmowe, zaburzenia równowagi hormonalnej (zwłaszcza niedoczynność tarczycy ) lub zaburzenia zapalne, takie jak sucha skóra lub infekcje, które powodują, że pies drapie się po skórze.
Po ustaleniu, że pies ma atopię, można rozpocząć właściwe leczenie. W wielu przypadkach twój pies może być skutecznie leczony z powodu atopii, nawet jeśli twój weterynarz nie jest w stanie określić, które konkretne alergeny środowiskowe wywołują atopię.
Leczenie atopowego zapalenia skóry u psów
Przyczyna reakcji alergicznej psa, nasilenie stanu i możliwe wtórne infekcje będą kształtować przebieg leczenia atopowego zapalenia skóry.
Jednym z pierwszych kroków jest wyeliminowanie lub zmniejszenie narażenia na alergeny powodujące zapalenie skóry. Jeśli nie jesteś w stanie zidentyfikować czynników drażniących, skorzystaj z procesu eliminacji, usuwając czynniki środowiskowe, które mogą wywołać alergię. Dieta, a nawet ogólne środowisko, na które narażony jest pies, może wymagać zmiany.
W przypadku psów z ciężkim przypadkiem atopowego zapalenia skóry usunięcie i zmiana określonych czynników może nie wystarczyć. Doustne kortykosteroidy można podawać w celu kontrolowania lub zmniejszenia swędzenia i obrzęku, ale istnieją skutki uboczne związane ze sterydami, dlatego ważne jest, aby podawać je zgodnie z zaleceniami lekarza weterynarii. Istnieją również inne niesteroidowe leki, które lekarz weterynarii może przepisać w celu złagodzenia dyskomfortu.
Doustne leki przeciwhistaminowe to kolejny często przepisywany lek dla psów, u których zdiagnozowano łagodny przypadek zapalenia skóry. W przypadku podejrzenia wtórnej infekcji można również przepisać antybiotyk lub lek przeciwgrzybiczy. Powszechne są również infekcje drożdżakowe.
Inną opcją dostępną dla psów jest również immunoterapia. Jest to seria zastrzyków, które zawierają alergeny, na które twój pies jest wrażliwy i są podawane z zamiarem budowania tolerancji na alergen. Leczenie może złagodzić objawy, szczególnie u psów, które rozpoczynają leczenie, gdy są młodsze. Ale rezultaty zwykle nie są natychmiastowe.
Podczas leczenia atopowego zapalenia skóry rozważ naturalne, domowe środki zaradcze, w tym:
- Dieta: alergie pokarmowe mogą nasilać swędzenie i drapanie. Pomocne jest karmienie wysokiej jakości karmą, uznanej marki karmy dla psów. Unikaj produktów na bazie soi, chemikaliów i zanieczyszczeń. Suplementy nie powinny być dodawane do karmy twojego psa, chyba że zaleci to twój weterynarz. Należy zauważyć, że alergie pokarmowe są zazwyczaj powodowane przez białka, a nie przez zboża. Nie zmieniaj diety swojego psa ani nie oferuj karmy bezzbożowej bez uprzedniej konsultacji z weterynarzem.
- Probiotyki: Włączenie probiotyków do układu pokarmowego psa spowoduje powrót „dobrych” bakterii i pomoże w ogólnym zdrowiu.
Czystość: Dobra pielęgnacja jest niezbędna, szczególnie dla psa z alergią. Codzienne szczotkowanie sierści usunie łupież. Kąpiel raz w tygodniu z delikatnym szamponem może również pomóc w eliminacji alergenów ze skóry. Oprócz kąpieli, częste czyszczenie miejsc, w których przebywa twój pies, usunie nadmiar sierści, brudu i kurzu. - Olej witaminy E: olej witaminy E jest silnym przeciwutleniaczem, który działa nawilżająco na skórę psa. Atopowe zapalenie skóry może powodować suchość skóry, dlatego pomocne może być wmasowywanie oleju. Nie podawaj jednak swojemu psu witaminy E doustnie, chyba że zaleci to lekarz weterynarii.
- Środowisko: Zwróć uwagę na pogodę i unikaj spacerów wczesnym rankiem lub popołudniem, zwłaszcza wiosną, ponieważ w tym czasie liczba pyłków jest zwykle wyższa.
W jakim wieku psy mogą zachorować na atopowe zapalenie skóry u psów?
Psy zazwyczaj wykazują objawy atopowego zapalenia skóry w wieku od jednego do sześciu lat. Jednak zwykle mija kilka lat, zanim objawy staną się widoczne, ponieważ w pierwszym roku choroba będzie stosunkowo łagodna.
Póki co niestety nie ma faktycznego lekarstwa na atopowe zapalenie skóry, ale znalezienie sposobów na zmniejszenie lub wyeliminowanie objawów poprawi ogólną jakość życia.
Atopowe zapalenie skóry nie jest zaraźliwe dla innych ludzi ani zwierząt. Psy z historią rodzinną są predysponowane i mogą przekazywać je z pokolenia na pokolenie, ale inne, które mają kontakt z psem z atopowym zapaleniem skóry, nie są zagrożone.
Koszt leczenia atopowego zapalenia skóry zależy od ciężkości choroby i rodzaju wymaganego leczenia. Niektóre psy dobrze reagują na codzienny lek przeciwhistaminowy, który może nie być tak kosztowny, jak inne leki na receptę, zastrzyki na alergie, leczenie wtórnych infekcji i częste wizyty u weterynarza. W tym momencie koszty mogą wynosić średnio kilkaset złotych miesięcznie.
Na przykład Cytopoint, zastrzyk zaprojektowany, aby pomóc kontrolować swędzenie u psów z alergiami skórnymi, jest lekiem na receptę, którego koszt zależy od takich czynników, jak lekarz weterynarii, lokalizacja geograficzna i wymagana dawka.
Profilaktyka przy atopowym zapaleniu skóry
Atopowe zapalenie skóry jest stanem trwającym całe życie i nie ustępuje samoistnie, dlatego konieczne jest dbanie o środowisko psa i przestrzeganie codziennych czynności zdrowotnych, w tym diety, czystej przestrzeni życiowej i cotygodniowych kąpieli w celu usunięcia wszelkich alergenów, które przyczepiły się do skóry.
Po rozpoczęciu leczenia konieczne są częste wizyty u weterynarza, aby ustalić, jak dobrze reaguje twój pies. Niektóre zabiegi działają lepiej niż inne, więc znalezienie tego, które działa najlepiej, może wymagać pewnych wstępnych prób i błędów. Celem jest uzyskanie jak najmniejszej ilości skutków ubocznych na dłuższą metę, a jednocześnie zapewnienie dobrej jakości życia. Gdy objawy zaczną ustępować, wizyty weterynaryjne będą rzadsze, ale kontrole są nadal potrzebne, aby zapewnić zdrowie twojego pupila.
Jak zapobiegać atopowemu zapaleniu skóry u psów?
Całkowite uniknięcie alergenów jest niemożliwe (w pewnym momencie pies będzie musiał wyjść na zewnątrz), ale można je kontrolować za pomocą środków medycznych i domowych, zwłaszcza w środku. Utrzymanie świeżego powietrza zminimalizuje ryzyko wystąpienia reakcji alergicznej.
Atopowe zapalenie skóry (lub atopia) jest powszechną alergią skórną u psów, powodującą drapanie, lizanie i nawracające infekcje skóry. Choroba trwająca całe życie, ważne jest, aby zidentyfikować alergeny powodujące zapalenie skóry, aby wyeliminować lub zmniejszyć narażenie na nie. Chociaż objawy są nieuleczalne, można je opanować za pomocą leczenia i czasami wymagają dostosowania diety, stylu życia i praktyk higienicznych.
Zapalenie mieszków włosowych u psów
Zapalenie mieszków włosowych to termin odnoszący się do zapalenia jednego lub więcej mieszków włosowych. W weterynarii najczęściej mówi się o nim jako o bakteryjnym zapaleniu mieszków włosowych, schorzeniu, które obejmuje infekcję mieszków włosowych bakteriami i jest powszechnie uważane za najczęstszy rodzaj infekcji skóry u psów.
Bakterie, które infekują mieszki włosowe zwierząt, które cierpią na tę chorobę, zwykle znajdują się na powierzchni normalnej skóry psów i kotów. Jako takie, bakteryjne zapalenie mieszków włosowych ma tendencję do występowania, gdy zdrowy mieszek włosowy jest zagrożony, albo przez podstawową chorobę ogólnoustrojową, miejscowy uraz lub określone zaburzenie skóry.
Choroby ogólnoustrojowe, które mogą prowadzić do bakteryjnego zapalenia mieszków włosowych, obejmują zaburzenia endokrynologiczne (takie jak niedoczynność tarczycy i choroba Cushinga psów) oraz zaburzenia układu odpornościowego.
Zarówno u psów, jak i kotów alergiczna choroba skóry jest prawdopodobnie najczęstszą przyczyną bakteryjnego zapalenia mieszków włosowych. Częstymi przyczynami są również pasożyty i infekcje grzybicze skóry.
Objawy i rozpoznanie zapalenia mieszków włosowych u zwierząt
Bez względu na przyczynę, skutki bakteryjnego zapalenia mieszków włosowych są takie same. Najczęstsze objawy to obrzęk, zaczerwienienie, swędzenie, krosty (pryszcze) i wypadanie włosów, ale mogą również występować następujące objawy: grudki (czerwonawe obrzęki na skórze), przebarwienia (ciemnienie skóry), kołnierze naskórkowe (okrągłe obszary wypadania włosów ze strupami lub łuskami wokół ich granic), nadżerki powierzchowne, ból wokół dotkniętych obszarów
Rozpoznanie bakteryjnego zapalenia mieszków włosowych jest zazwyczaj dokonywane na podstawie oględzin i często po wykonaniu jednego lub więcej z następujących testów diagnostycznych:
zeskrobiny skóry na roztocza, cytologia skóry, test grzybiczy, wrażliwość bakteryjna, biopsja skóry i histopatologia
Nie zidentyfikowano żadnych predyspozycji rasowych do bakteryjnego zapalenia mieszków włosowych. Jednak niektóre stany predysponujące zwierzęta do bakteryjnego zapalenia mieszków włosowych (takie jak alergiczna choroba skóry) są uważane za dziedziczne i dlatego częściej występują u niektórych ras.
Leczenie zapalenia mieszków wlosowych
Leczenie bakteryjnego zapalenia mieszków włosowych wymaga trójstronnego podejścia: terapii miejscowej, terapii systemowej i leczenia wszelkich podstawowych zaburzeń. Prawie zawsze stosuje się leki przeciwdrobnoustrojowe.
Terapia miejscowa najczęściej obejmuje stosowanie szamponów przeciwdrobnoustrojowych, natomiast terapia ogólnoustrojowa zazwyczaj obejmuje doustne antybiotyki. W przypadku bakteryjnego zapalenia mieszków włosowych wymagane jest zazwyczaj długotrwałe stosowanie zarówno miejscowych, jak i ogólnoustrojowych środków przeciwdrobnoustrojowych (od trzech do dwunastu tygodni).
Leczenie chorób podstawowych jest wysoce specyficzne dla danego zaburzenia.
Ze względu na względną łatwość diagnozy w większości przypadków początkowe koszty związane z rozpoznaniem bakteryjnego zapalenia mieszków włosowych – często poniżej 300 zł – są zazwyczaj uważane za przystępne. Jednak w skomplikowanych przypadkach, w których możliwe są trudne do zdiagnozowania choroby podstawowe, koszty diagnostyki mogą wzrosnąć do 1000 zł lub więcej, zwłaszcza jeśli w grę wchodzą choroby ogólnoustrojowe.
Pomimo stosunkowo niskich kosztów diagnozy, leczenie może okazać się kosztowne dla wielu zwierząt z bakteryjnym zapaleniem mieszków włosowych. Wynika to z długoterminowego charakteru typowego protokołu leczenia i wysokiej ceny niektórych antybiotyków i środków miejscowych wymaganych do leczenia tych infekcji. Na przykład u dużych psów antybiotykoterapia może z łatwością kosztować setki złotych. Co więcej, leczenie wszelkich podstawowych schorzeń może również okazać się kosztowne.
Zapobieganie zapaleniu mieszków włosowych
Możliwość zapobiegania bakteryjnemu zapaleniu mieszków włosowych zależy od tego, czy można zapobiec jego przyczynie. Na przykład zwierzęta z alergią na pchły jako podstawową przyczyną są często bardzo łatwe do opanowania poprzez ścisłe zapobieganie pchłom. W przeciwnym razie ten stan nie jest ogólnie uważany za możliwy do uniknięcia.
Liszajec u zwierząt – co to za schorzenie
Pioderma to termin kliniczny dla każdego rodzaju infekcji skóry. To dosłownie oznacza ropę w skórze. Liszajec jest najczęściej spowodowany przerostem bakterii Staphylococcus, ale może być również spowodowany przez inne szczepy bakterii. Często występuje u szczeniąt, które były trzymane w niehigienicznych miejscach, ale nie oznacza to, że wszystkie szczenięta z liszajcem mieszkają w zaniedbanym domu. Ponownie, jest to infekcja skóry wywołana przez bakterie, które normalnie już żyją na skórze twojego psa. Liszajec nie jest chorobą zakaźną, jak u ludzi, więc nie musisz się martwić, że twój pies złapie go od innego psa (lub złapie go od swojego psa).
Jakie są objawy liszajca?
Pies z liszajcem może mieć dowolną kombinację krost (małe, wypełnione ropą guzki), grudki (małe, czerwone, wypukłe guzki) i obroży naskórkowej (okrągłe zmiany ze strupami na brzegach). Możesz również zauważyć, że twój pies drapie dotknięte obszary skóry. Psu mogą również zacząć wypadać włosy. Obszary, które najprawdopodobniej zostaną dotknięte, obejmują brzuch i podbródek psa. Jeśli liszajec twojego psa rozwinął się w cięższy przypadek, pies może również wydawać się przygnębiony, leżeć więcej w domu i prawdopodobnie nie jeść tak dużo.
Jakie są przyczyny liszajca?
Rzeczywista przyczyna liszajca nie jest dobrze poznana, ale jeśli twój pies ma osłabiony układ odpornościowy, układ hormonalny lub jakiekolwiek uszkodzenie skóry, może być bardziej narażony na zachorowanie. Inne czynniki, które mogą zwiększać ryzyko u psa, to pchły, alergia pokarmowa , ukąszenia owadów, świerzb lub grzybica. Choroba tarczycy lub inne zaburzenia równowagi hormonalnej mogą również zwiększać ryzyko zachorowania na liszaj. W niektórych przypadkach liszajec psa może utrzymywać się od wieku dojrzewania do dorosłości.
Jak diagnozuje i leczy się liszajec?
Twój weterynarz przeprowadzi diagnostykę na podstawie objawów klinicznych Twojego psa, a także jego historii klinicznej. Cytologie skóry poinformują weterynarza o wszelkich inwazjach bakterii, grzybów lub roztoczy. Badania krwi pokażą, czy twój pies ma niski poziom hormonów tarczycy. Najlepszym sposobem na zdiagnozowanie alergii pokarmowej jest poddanie psa próbie dietetycznej. Polega to na karmieniu psa hydrolizowaną dietą tylko przez 8-12 tygodni. W tym czasie nie można podawać żadnych innych pokarmów, przekąsek ani smakołyków.
Liszajec jest łatwym do leczenia, dość łagodnym schorzeniem u psów. W rzeczywistości niektóre przypadki mogą nawet rozwiązać się same bez leczenia. Jeśli liszajec twojego psa wymaga leczenia, liszajec najczęściej leczy się za pomocą antybiotyków. Może to być miejscowe, jeśli jest mniej nasilone lub ogólnoustrojowe (doustne), jeśli jest cięższe. Zwykle twój pies musi przyjmować te antybiotyki tylko przez kilka tygodni, ale cięższe przypadki mogą wymagać dłuższego leczenia. Jeśli twój pies ma nadwrażliwość lub alergię na niektóre antybiotyki, poinformuj o tym swojego weterynarza. Twój weterynarz może również przepisać szampon, którego możesz użyć, aby pomóc w usunięciu zmian chorobowych twojego psa. Liszajec nie zagraża życiu i zwykle pozostaje zlokalizowany, rzadko się rozprzestrzenia i rzadko prowadzi do głębszych infekcji skóry.
Ponieważ prawdziwa przyczyna liszajca nie jest w pełni znana, zapobieganie mu może być trudne. Tak naprawdę nie można zapobiec zaburzeniom równowagi hormonalnej lub problemom z układem odpornościowym psa. Możesz zapewnić mu życie w czystym środowisku wolnym od jakichkolwiek pcheł, moczu lub kału materiału. Często czyść pościel i zabawki, używając detergentu bez barwników i zapachów do zabawek nadających się do prania w pralce oraz łagodnego płynu do mycia naczyń do tych zabawek, których nie można prać w pralce. Kluczowe znaczenie ma na bieżąco zapobieganie pchłom. Na rynku dostępnych jest wiele środków zapobiegających pchłom, zarówno w sklepach zoologicznych, jak i w gabinecie weterynarza. Jednak nie wszystkie metody zapobiegania pchłom są takie same. Twój weterynarz może ci powiedzieć, które z nich są dobre, a których unikać.
Liszajec może być uciążliwy dla Twojego rosnącego szczeniaka, ale większość przypadków jest łagodna, a większość psów wyrasta z zaostrzeń. Jeśli masz jakiekolwiek pytania dotyczące liszajca, porozmawiaj ze swoim weterynarzem.
Zakażenia grzybicze skóry u psów
Kiedy twój pies zaczyna się drapać bardziej niż zwykle, może być trudno stwierdzić, czy jest to spowodowane alergią, ukąszeniami pcheł, infekcją, czy czymś innym. Nadmierne swędzenie może być dość niepokojące, zwłaszcza jeśli w rezultacie u twojego psa pojawią się łysiny lub uszkodzi on własną skórę.
Przyjrzyjmy się powszechnym typom infekcji grzybiczych, które wpływają na skórę psów i sposobom ich leczenia.
- Liszaj obrączkowy. Grzybica jest częstą infekcją grzybiczą u zwierząt domowych. Może wpływać na skórę psa, sierść, a także na pazury. Typowe objawy to wypadanie włosów, swędzenie, łuszcząca się skóra oraz zniekształcone lub łamliwe pazury.
Aby zdiagnozować grzybicę, lekarz weterynarii wykona posiew komórek włosów lub skóry lub badanie mikroskopowe próbki włosów. W zależności od ciężkości infekcji, grzybicę można leczyć kąpielami leczniczymi i/lub doustnymi lekami przeciwgrzybiczymi. Odkurzanie i dezynfekcja domu pomoże również zmniejszyć ryzyko rozprzestrzeniania się grzybicy między zwierzętami domowymi i ludźmi. - Drożdże. Przerost drożdży na ciele psa może prowadzić do drażniących infekcji drożdżakowych, często dotykających skórę, łapy i uszy. Te infekcje mogą być bardzo nieprzyjemne dla psów. Są one na ogół wtórne do alergii lub innych stanów, które zakłócają zdolność skóry do kontrolowania drożdży, które tam normalnie żyją.
Leczenie zwykle obejmuje stosowanie na skórę leku antyseptycznego lub przeciwgrzybiczego. W ciężkich przypadkach konieczne mogą być leki doustne. W przeciwieństwie do grzybicy, infekcje drożdżakowe nie są zaraźliwe dla innych zwierząt domowych lub ludzi. Aby zapobiec nawrotom infekcji drożdżakami, ważne jest, aby leczyć wszelkie podstawowe schorzenia zgodnie z zaleceniami lekarza weterynarii.
Jeśli twój zwierzak ciągle się drapie, umów się na wizytę u weterynarza. Czasami może to zająć kilka wizyt, aby określić przyczynę swędzenia twojego psa lub wymagać wizyty u dermatologa weterynaryjnego. - Ogólnoustrojowe zakażenia grzybicze. Infekcje grzybicze na powierzchni ciała są niepokojące, ale te, które atakują głębsze struktury, mogą mieć jeszcze poważniejsze konsekwencje. Przyjrzyjmy się kilku powszechnym typom ogólnoustrojowych infekcji grzybiczych u psów i sposobom ich leczenia.
- Blastomykoza. Typowe objawy to słaby apetyt, utrata masy ciała, kaszel, trudności w oddychaniu, utykanie, problemy z oczami, zmiany skórne (szczególnie wokół pazurów), powiększone węzły chłonne i gorączka. Jeśli choroba zostanie wykryta wystarczająco wcześnie, leczenie doustnymi lekami przeciwgrzybiczymi może być skuteczne.
- Kryptokokoza. Podczas gdy koty są częściej zarażone grzybem Cryptococcus, psy mają tendencję do rozwijania cięższej postaci choroby. Grzyb jest obecny w glebach na całym świecie, ale może być szczególnie rozpowszechniony na obszarach, gdzie gromadzą się gołębie i inne ptaki. Podobnie jak w przypadku blastomykozy, psy zazwyczaj wdychają grzyby Cryptococcus, co prowadzi do infekcji płuc. Następnie może rozprzestrzeniać się prawie w dowolnym miejscu w ciele, co może powodować objawy od letargu, kaszlu, wydzieliny z nosa, problemów z oczami, zmian skórnych, a nawet drgawek do innych nieprawidłowości neurologicznych. Leczenie kryptokokozy może być trudne. Doustne leki przeciwgrzybicze mogą wymagać podawania przez rok lub dłużej, a niektóre psy nadal ulegną chorobie.
- Kokcydioidomikoza. Psy mogą zarazić się kokcydioidomikozą przez wdychanie kurzu lub brudu zawierającego zarodniki grzybów kokcydioidów.
Gdy zarodniki są wdychane przez psa, grzyb może po prostu wywołać przewlekły kaszel.W innych przypadkach, zwłaszcza przy immunosupresji, pies może rozwinąć zapalenie płuc lub grzyb może rozprzestrzenić się na inne obszary ciała, takie jak kości lub oczy. Zdiagnozowanie może być trudne i zwykle wymaga wykonania zdjęć rentgenowskich, krwi i badań komórkowych. Wymaga długotrwałego leczenia doustnymi lekami przeciwgrzybiczymi, ale rokowanie jest całkiem dobre, jeśli zostanie wcześnie zdiagnozowana. - Histoplazmoza. Zakażone psy mogą wykazywać utratę wagi, gorączkę, kaszel, zapalenie oczu, wymioty i biegunkę. Często do postawienia diagnozy stosuje się kombinację badań krwi i moczu, a także radiogramów. Czasami wymagane są również biopsje. Leczenie obejmuje długotrwałe stosowanie leków przeciwgrzybiczych, ale najlepiej zapobiegać, ograniczając dostęp do gleby skażonej odchodami ptaków lub nietoperzy.
- Aspergiloza. Zakażenia grzybem Aspergillus są zwykle ograniczone do przewodów nosowych psa. Aspergiloza może dotknąć psy zamieszkujące prawie każdą część kraju, ponieważ grzyb ten występuje w większości gleb. Leczenie zazwyczaj obejmuje znieczulenie zwierzęcia i podanie mu płynnego leku przeciwgrzybiczego do przewodów nosowych. Większość psów wyzdrowieje, jeśli zostanie odpowiednio zdiagnozowana, chociaż w niektórych przypadkach może być konieczne drugie leczenie.
Zapobieganie infekcjom grzybiczym u psów
Infekcje grzybicze u psów wahają się od miejscowych po potencjalnie śmiertelne choroby ogólnoustrojowe. Zapobieganie nie zawsze jest możliwe, ale zdroworozsądkowe środki mogą pomóc. Jeśli mieszkasz na obszarze, na którym pewien rodzaj infekcji grzybiczej jest endemiczny, unikaj środowisk wysokiego ryzyka. Zwierzęta z grzybicą należy odizolować, aby ograniczyć rozprzestrzenianie się choroby na ludzi lub inne zwierzęta. Wreszcie, odpowiednio zarządzaj wszelkimi podstawowymi problemami zdrowotnymi, które zwiększają ryzyko rozwoju infekcji grzybiczej u psa.
Świerzb
Oznaki i objawy świerzbu u psów
Psy mogą zarażać się dwoma rodzajami świerzbu, z których każdy ma odrębne przyczyny, objawy i leczenie. Odróżnia je jedna główna cecha: świerzb demodektyczny nie powoduje swędzenia u psa, podczas gdy świerzb drążący to robi. Oto więcej informacji na temat odróżnienia każdego z tych warunków.
Nużyca
Oznaki i objawy nużycy demodetycznej – najczęstszego rodzaju świerzbu u psów – obejmują wypadanie włosów, zaczerwienienie skóry oraz plamy łuszczącej się skóry i zmiany na całym ciele.
Roztocza Demodex canis żyją w niewielkich ilościach w mieszkach włosowych zdrowych ssaków, ale kiedy szczenięta i psy z niedorozwiniętym układem odpornościowym zostają opanowane przez te pasożyty, rozwija się świerzb demodektyczny .
Świerzbowiec ( Sarcoptes scabiei mites)
Oznaki i objawy świerzbu skórnego u psów obejmują wysypki skórne, niejednolitą utratę włosów i owrzodzenia skóry. Podrażniona skóra również intensywnie swędzi, powodując, że pies nieustannie gryzie i drapie się.
Nazywany również świerzbem, świerzb drążący jest znacznie rzadszy niż świerzb demodektyczny. Za tę chorobę skóry odpowiedzialne są roztocza Sarcoptes scabiei. Pasożyty te żyją tuż pod skórą i powodują intensywne podrażnienia. W przeciwieństwie do świerzbu drążącego, świerzbowiec skórny jest wysoce zaraźliwy, łatwo przechodzi między psami i kotami. Owalne, jasne roztocza mogą również przenosić się na ludzi, ale ponieważ nie mogą tu zakończyć swojego cyklu życiowego, powodują swędzenie u zarażonych ludzi tylko przez kilka dni.
Jak świerzb wygląda na psie?
Zastanawiasz się, jak świerzb wygląda na psie? Oto kilka oznak, że twój pies może cierpieć na świerzb:
zaczerwienienie, wysypka i swędzenie, wypadanie włosów, rany i zmiany, łuszcząca się skóra.
Podczas gdy oba rodzaje świerzbu mogą powodować utratę włosów na całym ciele, w przypadku nużycy, wypadanie włosów i swędzenie są częściej zlokalizowane w małych plamach, zwykle zlokalizowanych na pysku, tułowiu i nogach.
Co robić, jeśli twój pies wykazuje oznaki zarażenia świerzbem?
Niezależnie od tego, czy swędzenie towarzyszy wysypkom skórnym i wypadaniu sierści twojego psa, czy nie, ważne jest, aby podjąć odpowiednie kroki, aby zapewnić twojemu psiakowi opiekę, której potrzebuje.
Zabierz psa do weterynarza, aby ustalić najlepsze leczenie dla swojego psa. Niektóre roztocza są trudne do zidentyfikowania, jeśli są zakopane głęboko w skórze, więc objawy kliniczne pomagają również weterynarzowi w postawieniu prawidłowej diagnozy.
Przypadki świerzbu demodektycznego są zwykle mniej poważne, a 90% z nich ustępuje samoistnie. Innym razem właściciele zwierząt domowych muszą prowadzić leczenie świerzbu dla swoich psów, które może obejmować:
miejscowe leki, zastrzyki, doustne antybiotyki lub szampon antybakteryjny do leczenia wtórnych infekcji skóry
Ponieważ świerzbowiec skórny jest wysoce zakaźny, należy podjąć kroki, aby zapobiec ponownemu zakażeniu, jeśli weterynarz diagnozuje psa w tym kierunku. Najpierw wyrzuć posłanie swojego psa. Następnie wypierz własną pościel i ubrania w gorącej wodzie i wybielaczu, aby zabić utrzymujące się roztocza.
Może być również konieczne wykonanie zabiegów przepisanych przez weterynarza w domu, takich jak kąpanie psa szamponem na receptę i podawanie kąpieli wapienno-siarkowych. Twój weterynarz udzieli wskazówek, jak postępować zgodnie z zalecaną opieką domową.
Łupież – co powoduje łupież u psów?
Wiele rzeczy może powodować łupież u psów i może to mieć wpływ na każdą rasę lub mieszankę. W niektórych przypadkach jest to podstawowy problem ze względu na stan genetyczny, taki jak pierwotny łojotok (najczęściej u Cocker spanieli, Westów, Bassetów) lub rybiej łuski (dotknięte rasy obejmują Golden retrievery, Cavaliery, Spaniele i Yorki) . Ale częściej jest to spowodowane przez coś w środowisku lub leżące u jego podstaw zaburzenie zdrowia.
Podobnie jak my, psy mogą cierpieć na suchą skórę w miesiącach zimowych, kiedy powietrze jest bardziej suche niż zwykle. Ogrzewanie wymuszonym obiegiem powietrza może pogorszyć problem. Jeśli łupież u psa zauważysz tylko w miesiącach zimowych, przyczyną może być brak wilgoci w powietrzu.
Chodzący łupież i inne pasożyty
Roztocza Cheyletiella są wystarczająco duże, aby można je było zobaczyć gołym okiem i wyglądają bardzo podobnie do białych płatków łupieżu. Podobnie jak inne zewnętrzne pasożyty, takie jak pchły , kleszcze , roztocza Demodex i Sarcoptes, ci niemile widziani goście żyją i żywią się skórą twojego psa i powodują u psa silne swędzenie.
Otyłość i problemy żywieniowe
Niewłaściwa dieta może spowodować, że twój pies straci składniki odżywcze, których potrzebuje, aby zachować zdrową skórę i sierść. Upewnij się, że twój pies je wysokiej jakości, zbilansowaną karmę dla psów. Kwasy tłuszczowe, takie jak omega-3 i omega-6, odgrywają ważną rolę w zdrowiu skóry, a niektóre psy czerpią korzyści z ich dodatkowej suplementacji w swojej diecie. Jednak ważne jest, aby skonsultować się z weterynarzem przed wprowadzeniem czegokolwiek nowego do diety psa.
Jak wiesz, otyłość naraża psa na ryzyko wielu różnych schorzeń. Słabe zdrowie skóry to tylko wierzchołek góry lodowej.
Infekcje powodujące łupież
Infekcje bakteryjne i grzybicze skóry mogą również powodować łupież. Ci mali najeźdźcy mogą również wykorzystać osłabioną skórę psa z powodu innych warunków, aby spowodować wtórną infekcję. Niezależnie od tego, czy najpierw pojawił się łupież, czy infekcja skóry, infekcje bakteryjne i grzybicze wymagają odpowiedniego leczenia, aby skóra psa wróciła do zdrowego stanu.
Alergie
Alergie pokarmowe i środowiskowe u psów zwykle objawiają się problemami skórnymi. Psy dotknięte chorobą mogą swędzieć w określonych porach roku, cierpieć na przewlekłe infekcje ucha i skóry lub stale lizać łapy. Łupież to zwykle tylko jeden z objawów alergii u psa.
Warunki hormonalne
Choroby takie jak niedoczynność tarczycy i choroba Cushinga mogą powodować zmiany w zdrowiu skóry twojego psa. Osłabiony układ odpornościowy sprawi również, że będzie bardziej podatny na wtórne infekcje.
Idiopatyczny łojotok
Czasem nie wiemy, co powoduje łojotokowe zapalenie skóry, stąd określenie „idiopatyczne”. Psy, u których przyczyna łuszczenia się skóry jest nieznana, można leczyć objawowo, aby zapewnić ulgę, a w razie potrzeby można zapewnić dodatkową opiekę.
Kiedy udać się do weterynarza z problemem łupieżu u Twojego psa?
Jeśli twój pies ma tylko łagodny sezonowy lub okazjonalny łupież, prawdopodobnie nie ma się czym martwić. Ale będziesz chciał umówić się na wizytę u weterynarza, jeśli twój pies również doświadcza któregokolwiek z tych objawów:
swędzenie, nieprzyjemny zapach, nadmierna ilość łupieżu, wypadanie włosów, zaczerwieniona, podrażniona skóra, inne oznaki choroby lub dyskomfortu.
Zdiagnozowanie przyczyny łupieżu twojego psa będzie zależeć od dokładnych objawów twojego psa i tego, co twój weterynarz podejrzewa, że może być problemem na podstawie badania fizykalnego. Weterynarz może wykonać zeskrobanie skóry w poszukiwaniu pasożytów i / lub badania krwi w celu sprawdzenia podstawowych zaburzeń ogólnoustrojowych.
Leczenie łupieżu psa i domowe środki zaradcze
W zależności od tego, jak poważny jest przypadek, łupież twojego pupila często można leczyć samodzielnie w domu. Włącz niektóre z tych wskazówek do swojej regularnej pielęgnacji, aby pomóc twojemu psu opanować łupież i przywrócić mu poczucie komfortu.
Pielęgnacja skóry i sierści
Regularna pielęgnacja jest podstawą zdrowia skóry i sierści psów; odgrywa ważną rolę w zwalczaniu łupieżu. Szczotkowanie psa pomaga rozproszyć nadmiar tłuszczu ze skóry w całej sierści, aby nie gromadził się na skórze, a także usuwa martwe włosy. Szczotkuj zęby codziennie, gdy pies ma wybuchy łupieżu, a raz w tygodniu w przypadku ogólnej pielęgnacji. Spryskiwanie wodą może pomóc zmniejszyć elektryzowanie się psów długowłosych lub możesz użyć sprayu pielęgnacyjnego przeznaczonego dla psów, ale najpierw skonsultuj się z lekarzem weterynarii, aby upewnić się, że żaden używany produkt do pielęgnacji nie wpłynie na negatywne na psa.
Kąpiel psa jest często korzystna w przypadku wybuchów łojotoku oraz infekcji bakteryjnych i grzybiczych. Gdy weterynarz zdiagnozuje przyczynę problemów skórnych twojego psa, może przepisać odpowiedni szampon leczniczy. Postępuj zgodnie ze wskazówkami na butelce. Niektóre szampony należy pozostawić na psie przez kilka minut, aby zadziałały. Zwróć także uwagę na to, jak często twój pies powinien być kąpany , ponieważ zbyt częste kąpanie może wysuszyć skórę psa albo pogorszyć obecne objawy. Spłucz psa dokładnie po każdej kąpieli, niezależnie od tego, czy używasz szamponu leczniczego na łupież, czy zwykłego szamponu do pielęgnacji, ponieważ wiele szamponów może być drażniących, jeśli nie zostaną spłukane.
Suplementy diety
Weterynarz może również zalecić podawanie psu suplementów kwasów tłuszczowych, takich jak omega-3 i omega-6. Zawsze bądź ostrożny przy wyborze suplementu, ponieważ produkty te nie są tak ściśle regulowane jak leki. Poszukaj produktu z pieczęcią jakości lub takiego, który zaleca weterynarz.
Zdrowa dieta
Pamiętaj, aby karmić psiaka zbilansowaną dietą, która spełnia potrzeby żywieniowe twojego psa.
Może być korzystne (dla ciebie i twoich zwierząt) stosowanie nawilżacza powietrza w domu lub mieszkaniu zimą lub jeśli mieszkasz w suchym klimacie. Para może pomóc ukoić i nawilżyć suchą skórę psa oraz ograniczyć swędzenie.
Oprócz opieki domowej w celu radzenia sobie z łupieżem, twój pies będzie musiał być leczony z powodu wszelkich podstawowych schorzeń, które może mieć. Może to obejmować antybiotyki na infekcje bakteryjne, leki przeciwgrzybicze na infekcje grzybicze, sterydy i/lub leki immunosupresyjne na zaburzenia o podłożu immunologicznym oraz testy alergiczne i leki. Po zajęciu się podstawowym stanem, skóra twojego psa będzie znacznie zdrowsza.
Toczeń u zwierząt
Toczeń u psów to choroba, w której układ odpornościowy atakuje własne komórki i tkanki organizmu. Istnieją dwa rodzaje psiego tocznia i każdy z nich ma inne objawy i opcje leczenia.
Najczęstszą postacią tocznia u psów jest toczeń rumieniowaty krążkowy. Dotyczy często skóry wokół nosa i pyska.
Toczeń rumieniowaty układowy jest inną postacią i jest znacznie poważniejszym stanem. Może atakować prawie każdą część ciała, a objawy będą się różnić w zależności od dotkniętych narządów. Często może to imitować objawy innych stanów.
Jeśli zauważysz u swojego psa oznaki jakiejkolwiek formy tocznia, musisz udać się do weterynarza w celu prawidłowej diagnozy i leczenia. Oto, co powinieneś wiedzieć o objawach, przyczynach, diagnozie i leczeniu tocznia u psów.
Objawy tocznia u psów
Objawy tocznia u psów zależą od typu. Objawy tocznia rumieniowatego krążkowego są zazwyczaj łagodne i dotyczą głównie skóry, podczas gdy objawy tocznia rumieniowatego układowego mogą być katastrofalne.
Oto kilka objawów, których możesz się spodziewać po każdym typie psiego tocznia.
Toczeń rumieniowaty krążkowy zwykle wpływa na twarz, nos, pysk, uszy lub obszary wokół oczu. Rzadko może powodować objawy na łapach lub narządach płciowych.
Zwróć uwagę na następujące elementy: blada skóra na grzbiecie nosa, zaczerwienienie skóry, zwłaszcza nosa i pyska łuszcząca się skóra, rany lub wrzody, blizny, ból w dotkniętych miejscach, swędzenie lub drapanie w dotkniętych obszarach, infekcje bakteryjne
Toczeń rumieniowaty układowy może wpływać na prawie każdy obszar ciała, więc objawy mogą się bardzo różnić i szybko stają się zagrażające życiu. To choroba immunologiczna, w której układ odpornościowy zaczyna atakować komórki i tkanki organizmu, i w zależności od tego, które narządy są zaatakowane, może być śmiertelna.
Oto kilka typowych objawów: kulawizny nóg, zapalenie stawów , ból mięśni i sztywność, letarg, utrata apetytu, gorączka, rany lub zmiany skórne, niedokrwistość, wypadanie włosów, obrzęk węzłów chłonnych, owrzodzenia jamy ustnej, napady padaczkowe, powiększona wątroba, śledziona lub nerki, zwiększone pragnienie lub oddawanie moczu
Przyczyny tocznia u psów
„Lupus” pochodzi od łacińskiego słowa oznaczającego „wilk”. Choroba została nazwana od wysypki, która pojawiła się na twarzach ludzi z chorobą, która wyglądała jak ugryzienie wilka.
Prawdziwe przyczyny tocznia wciąż nie są dobrze zrozumiane, nawet dzisiaj. Prawdopodobnie istnieje składnik genetyczny, a ekspozycja na światło ultrafioletowe, stres, leki i infekcje wirusowe przyczyniają się do tego stanu.
Niektóre psy są bardziej narażone na rozwój tocznia. Choroba częściej pojawia się u suk w średnim wieku.
Niektóre rasy są również predysponowane, w tym: charty afgańskie, beagle, owczarki niemieckie, setery irlandzkie, pudle, owczarki szetlandskie
Diagnoza tocznia u psów
Będziesz musiał zobaczyć się z weterynarzem w celu prawidłowej diagnozy dowolnej formy tocznia u twojego psa.
Toczeń rumieniowaty krążkowy jest zwykle łatwiejszy do zdiagnozowania, chociaż może naśladować inne stany, takie jak grzybica lub chłoniak nosa. Weterynarze rozpoczynają diagnozę od biopsji skóry z dotkniętego obszaru.
Jest to drobna procedura, chociaż twój pies będzie potrzebował szwów po pobraniu próbki. Wykluczy inne przyczyny objawów i potwierdzi, czy Twój pies choruje na tocznia rumieniowatego krążkowego.
Toczeń rumieniowaty układowy jest trudniejszy do zdiagnozowania, ponieważ może naśladować objawy wielu innych schorzeń, w zależności od tego, na które narządy wpływają. Rak, choroba nerek lub słaba reakcja na leki mają czasami podobne objawy.
Poinformuj swojego weterynarza o wszystkich objawach, które widziałeś u swojego psa. Badanie krwi wykluczy wiele innych przyczyn i pomoże zdiagnozować tocznia.
Leczenie tocznia u psów
Leczenie tocznia u psów również zależy od rodzaju tocznia, chociaż żadna forma nie jest uleczalna. Dlatego leczenie koncentruje się na radzeniu sobie z objawami, a następnie trwa przez resztę życia dotkniętych chorobą psów.
Toczeń rumieniowaty krążkowy jest dość łatwy w leczeniu, a weterynarz skupi się na gojeniu i kontrolowaniu wszelkich ran, zmian lub wrzodów, które mogą się pojawić. Sterydy do stosowania miejscowego są często stosowane w celu zahamowania odpowiedzi układu odpornościowego i zmniejszenia stanu zapalnego. Sterydy doustne mogą być podawane, dopóki stan nie zostanie opanowany.
Można również podawać antybiotyki i suplementy, w tym witaminy B i E oraz kwasy tłuszczowe Omega-3. Właściciele muszą ograniczyć ekspozycję swoich psów na światło ultrafioletowe, w tym światło słoneczne, ponieważ pogarsza to stan zdrowia czworonoga.
Leczenie tocznia rumieniowatego ukłądowego będzie się różnić w zależności od dotkniętych narządów. Celem leczenia jest zmniejszenie stanu zapalnego i tłumienie odpowiedzi immunologicznej, która powoduje uszkodzenia. Prawdopodobnie zostaną użyte leki immunosupresyjne lub sterydy.
Chemioterapia może dodatkowo tłumić negatywną aktywność układu odpornościowego i zmniejszać ból. Antybiotyki zostaną również przepisane, jeśli istnieje wtórna infekcja, która wymaga leczenia. Ekspozycja na światło słoneczne musi być ograniczona. To leczenie musi być kontynuowane przez resztę życia psa.