Wszystko o aportowaniu u psów – Co lepsze? Piłki, szarpaki czy kółka dla psa? Sprawdź!
Spis treści
Aportowanie u psa – co wybrać? Piłki, szarpaki czy kółka dla psa?
Bardzo wiele psów uwielbia aportowanie. Czasem mamy wrażenie, że pupil wyssał tą umiejętność z mlekiem matki. U innych psiaków skłonność do tej zabawy przychodzi z czasem. Do zwierząt, które aportowanie mają w genach można zaliczyć psy myśliwskie, których głównym zadaniem było przynoszenie myśliwemu upolowaną zwierzynę. Inne psiaki potrzebują czasem więcej czasu, aby zrozumieć i polubić tą formę zabawy. Aportowanie na pierwszy rzut oka wydaje się prostą aktywnością – polega na wyrzucie przedmiotu (piłki, dysku, patyka), który następnie jest przez psa przynoszony w oczekiwaniu na kolejny wyrzut. Oczywiście zdarza się też, że psy nie chcą oddać złapanego przedmiotu co utrudnia nieco zabawę. Trzeba wówczas to wypracować ucząc psa reagowania na komendy, przykładowo “przynieś” a następnie “zostaw” lub “oddaj”. Takie podejście do aportowania może wzmocnić naszą relację z pupilem, która opierać się będzie na zrozumieniu i zaufaniu. Dodatkowo aportowanie jest świetnym sposobem na rozładowanie drzemiącej w psie energii pod warunkiem, że jest prawidłowo wykonywane. Jak nauczyć psa aportować? Co jest potrzebne do aportowania? Czy aportowanie nadaje się dla wszystkich psów?
Czym jest aportowanie dla psa? Czy psy to lubią?
Samo słowo “aport’ pochodzi z języka francuskiego, gdzie oznacza “przynosić”. Określenie to jest także bardzo często używane jako komenda, po której pies powinien przynieść nam wyrzucony wcześniej przedmiot. Przedmiot taki bywa nazywany “aportem”. Określeniem “aportowanie” można zatem nazwać cały proces tej aktywności – rzucanie przedmiotu oraz wydawanie określonych komend. Prawidłowe aportowanie powinno przebiegać w ten sposób, że pupil spokojnie oczekuje na polecenie, podczas gdy my wyrzucamy aport. Dopiero po wydanej komendzie psiak powinien pobiec za przedmiotem i przynieść nam go do ręki. Oczywiście wymaga to nieco trudu i szkolenia. Zazwyczaj psy biegną za rzuconym przedmiotem od razu a zamiast przynieść ją do ręki próbują z nim uciekać. Dlatego ważne jest nauczenie psa prawidłowego aportowania. Aktywność ta może odbywać się zarówno na zewnątrz, jak i wewnątrz (na przykład w hali). W aportowaniu istotne jest także to, aby pies nie uszkodził przedmiotu, który nam przynosi. Miało to swój określony cel w myślistwie. Myśliwi szkolili swoje psy, aby przynosiły upolowaną zwierzynę i nie uszkadzając jej przy tym. Dla właścicieli psów aportowanie to także miła forma spędzenia czasu ze swoim czworonogiem
Rasy psów stworzone do aportowania
Niektóre psy są urodzonymi aporterami, zupełnie jakby umiejętność tą wyssały z mlekiem matki. Takie psy hodowane były do przynoszenia upolowanej zwierzyny, czyli do jej aportowania. Międzynarodowa Federacja Kynologiczna (FCI) podzieliła psy rasowe ze względu na ich użytkowość. Aporterom została poświęcona grupa VIII – płochacze, psy aportujące i dowodne. Grupa VIII dzieli się na sekcje:
sekcja I – retrievery
Retriever pochodzi od angielskiego określenie “to retrieve”, czyli odzyskać i oznacza aportera. Do tej sekcji zaliczają się rasy takie jak golden retriever, labrador retriever, flat coated retriever, curly coated retriever, chesapeake bay retriever oraz nova scotia duck tolling retriever (w skrócie toller). Ich pierwotnym zadaniem zadaniem było przyniesienie myśliwemu w stanie nienaruszonym upolowanej zwierzyny. Z biegiem czasu psy tych ras wykorzystywane były także do jej płoszenia. Wytrwale pracują zarówno na lądzie i w wodzie.
sekcja II – płochacze
Do tej sekcji zalicza się przede wszystkim spaniele – clumber spaniel, cocker spaniel amerykański, cocker spaniel angielski, field spaniel, springer spaniel angielski, springer spaniel walijski a także płochacz niemiecki. Ich głównym zadaniem było odszukanie zwierzyny i wypłoszenie jej z trudno dostępnych kryjówek tak, aby myśliwy mógł ją ustrzelić.
sekcja III – psy dowodne
To grupa podobna użytkowością do retrieverów. Psy te chętnie pracują w wodzie i aportują. Ich sierść posiada specyficzną budowę, czyniąc ją praktycznie nieprzemakalną, dzięki czemu długie godziny pracy w wodzie nie są im straszne. Ta grupa wywodzi się z ras, które hodowane były do polowania na wydry i ptactwo wodne. Przedstawicielami tej grupy jest amerykański spaniel dowodny, barbet, hiszpański pies dowodny, irlandzki spaniel dowodny, portugalski pies dowodny, lagotto romagnolo.
Do psów aportujących zaliczają się również wyżły z grupy VII. Te psy pracowały zarówno z dolnym, jak i górnym wiatrem. Węszyły rozproszony w powietrzu zapach zwierzyny. Ich charakterystyczną postawą jest stójka, w której zastygają nieruchomo Po strzeleniu przynosiły upolowaną zwierzynę do myśliwego. W aportowaniu sprawdzają się także psy pasterskie jak border collie oraz owczarki. Ich pracowitość sprawia, że dobrze się w tym odnajdują.
Oczywiście nie trzeba posiadać psa myśliwskiego, aby móc korzystać z tej formy aktywności. Generalnie aportowania można nauczyć każdego psa, pod warunkiem, że psiak będzie miał ochotę na taką formę zabawy i odpowiednio go do niej zmotywujemy.
Czy wszystkie psy nadają się do aportowania?
Każdy właściciel czworonoga powinien sprawdzić czy taka aktywność sprawia psu przyjemność. Może się zdarzyć, że pupil nie będzie za nią przepadał i w wypadku nie warto go do niej zmuszać i lepiej znaleźć mu inne zajęcie. Brak chęci może wynikać z wrodzonych predyspozycji psiaka czy budowy jego ciała. Dla niektórych psów bieganie za aportem może powodować dyskomfort. Rasy brachycefaliczne miewają problemy z przenoszeniem przedmiotów w pysku. Psy krótkonogie mogą się szybciej zmęczyć. Pupile, dla których bieganie za aportem nie będzie atrakcyjne lepiej znaleźć inne zajęcie, które będzie odpowiadać ich preferencjom. Sami nie lubimy być zmuszani do czynności, za którymi nie przepadamy więc nie należy zmuszać do tego także naszych czworonożnych przyjaciół. Może to spowodować odwrotny skutek od zamierzonego.
Czym aportować psu? Jaki aport dla psa wybrać?
Oprócz nauki prawidłowego aportowania ważny jest także przedmiot, który będzie służył za aport. Aby zabawa była dla pupila satysfakcjonująca i bezpieczna aport musi być dobrany do wielkości oraz charakteru czworonoga. Możemy wyróżnić kilka rodzajów aportów:
Piłki do aportowania
Są to jedne z najczęściej wykorzystywanych w aportowaniu przedmiotów, głównie dzięki swojej uniwersalności. Różnią ode się od siebie kolorami, wielkością i twardością. Piłka do aportowania powinna dobrze leżeć w naszej dłoni tak, aby ta zabawa nie była dla nas udręką. Musi być również dopasowana do naszego pupila. Szczeniaki, psy ras miniaturowych, psy dorosłe średnich ras, olbrzymy czy wreszcie teriery w typie bull o bardzo mocnych szczękach będą wymagały różnych piłek. Piłki mogą być klasyczne, gładkie lub z wypustkami, piszczeć a nawet świecić.
piłka klasyczna – najpopularniejsze rozwiązanie. Piłka taka nie świeci, nie wydaje dźwięków a do środa nie da się włożyć smaczków. Mogą być wykonane z różnych materiałów a różnić się wielkością i kolorami. Warto wybierać te zrobione z lepszych materiałów, dzięki czemu będą służyć dłużej. Najbardziej klasycznym przykładem są piłki wzorowane na piłkach tenisowych, przy czym zrobione są z bezpiecznych dla psów materiałów. Nie powinno się używać standardowej piłki tenisowej ze względu na to, że produkowana jest z użyciem toksycznego dla psów kleju. Są lekkie lekkie i dość wytrzymałe. Utrzymują się na wodzie, dzięki czemu sprawdzą się podczas zabaw nad rzeką czy jeziorem. Piłki tego typu mogą być używane wraz z wyrzutniami, która znacząco zwiększają zasięg wyrzutu i zwiększają frajdę z aportowania. Dodatkowo wyrzutnia pozwala wyrzucać piłkę nie męcząc przy tym naszych rąk.
piłka świecąca / piszcząca – piłki takie będą odpowiednie dla psów, które lubią dodatkowe bodźce zachęcające do pracy i podnoszące atrakcyjność zabawy. Piłki te mogą wydawać różne dźwięki a także świecić, co ułatwia zabawę wieczorami lub w okresie jesienno-zimowym. Nie każdemu psu będzie odpowiadać taka piłka, jednak są czworonogi, które nie wyobrażają sobie zabawy bez piłki-piszczałki.
piłka na przysmaki – posiada specjalne otwory, do których można włożyć smakołyki, które dodatkowo podnoszą atrakcyjność zabawy. Pies poza aportowaniem musi wydostać ukryte tam aromatyczne przekąski, co stanowi dla niego atrakcyjną nagrodę.
boomer ball – piłka ta wykonana jest z grubego i wytrzymałego plastiku. Pies nie jest w stanie złapać jej do pyska. Próbując ją złapać toczy ją co zmusza go do gonitwy. Warto używać jej podczas krótkich sesji, ponieważ na dłuższą metę zabawa nią może być zbyt męcząca dla psa. Boomer ball nie jest dobra do aportowania.
piłka na sznurku – piłka – zazwyczaj gumowa, z przeplecionym przez jej środek sznurkiem, który może, ale nie musi być zakończony rączką do trzymania. Dzięki sznurkowi łatwo wyrzucić piłkę na większą odległość. Piłka ta dobrze sprawdza się podczas aportowania, a modele pływające nadają się do zabaw w wodzie.
Szarpaki do aportowania
Szarpaki to rodzaj zabawki, której budowa umożliwia przeciąganie się z psem. Z jednej strony zabawkę łapie pies, z drugiej strony dzięki rączce trzyma ją opiekun. Decydując się na wybór szarpaka należy zwrócić uwagę na wielkość psa, ponieważ komfort w chwytaniu zabawki jest niezwykle ważny. Oprócz wielkości należy także wziąć pod uwagę preferencje dotyczące zabawy. Istnieją różne rodzaje szarpaków – polarowe, piłki na sznurku oraz sznury (konopne lub z juty).
Kółka do aportowania
Kółka czy też ringi Są to obręcze, najczęściej gumowe lub wykonane ze sznura. Dostępne są różne wielkości, dzięki czemu łatwo można wybrać model dla swojego pupila.
Frisbee do aportowania
Frisbee, czyli dysk o specyficznym kształcie, który umożliwia szybowanie po wyrzucie. Wykonane są z gumy lub plastiku. Ważne, aby pies mógł je bezpiecznie złapać zębami. Najlepiej wybierać tworzywo elastyczne, dzięki czemu zęby pupila będą chronione. Dobrym rozwiązaniem są także frisbee, które utrzymują się na wodzie.
Dummy – manekin do aportowania
To rodzaj manekina przeznaczonego stricte do aportowania. Zadaniem pupila jest odnalezienie jego upadku i przyniesienie go prosto do właściciela. Pierwotnie przedmiot ten miał być atrapą dla upolowanych zwierząt a dzisiaj wykorzystywany jest do aportowania i sportu o tej samej nazwie. Istnieją różne wersje tych aportów. Standardowa wersja waży około 500 gram i unosi się na wodzie.
Jak nauczyć psa aportowania?
Aportowanie powinno polegać na wydawaniu psu komend. Pupil musi zdawać sobie sprawę, że nie każdy przedmiot jest przeznaczony dla niego, co pozwoli uniknąć nieprzyjemnych sytuacji. Ważne więc, aby psiak aportował przedmiot dopiero po wydanej przez nas komendzie a nie zaraz po jego wyrzucie. Stanowi to także trening samokontroli dla psa. Jednym z najtrudniejszych zadań w aportowaniu nie jest pogoń za aportem bo to naturalne zachowanie psów a dobrowolnie oddanie rzeczy właścicielowi. Jeśli psiak ma problem z noszeniem zabawki w pysku lub z jej oddawaniu na komendę to trening aportowania powinien zacząć się właśnie od tego.
Krok pierwszy – wypuszczanie aportu z pyska
Połóż przedmiot przed psem lub trzymaj go na ręce. Zachęcaj czworonoga do wzięcia go do pyska. Jeśli psiak złapie nagródź go i pochwal. Nagroda zależna jest od motywacji Twojego czworonoga – dla jednych zwierzaków najlepszą motywacją będzie smaczek a dla innych sama pochwała i pogłaskanie. Jeśli psiak nie wykazuje żadnego zainteresowania to poruszaj przedmiotem tak, aby rozbudzić jego ciekawość. Ważne jest wyczucie czasu. Musisz nagradzać psa za próbę złapania aportu lub nawet bardzo krótkie trzymanie przedmiotu w pysku tak, aby zrozumiał na czym Ci zależy. Psy to mądre stworzenia, które szybko zrozumieją o co chodzi i same z czasem będą próbowały wykonać czynności, za które otrzymają nagrodę.
Krok drugi – dobrowolne oddanie przedmiotu
To niezwykle ważny element w całym aportowaniu. Trzymaj zabawkę, którą psiak ma w pysku tak długo, aż pupil ją puści. W momencie puszczenia aportu nagródź czworonoga. Z czasem, kiedy pupil już zrozumie o co dokładnie chodzi podłóż pod tą czynność komendę “puść: lub “daj”. Jeśli psiak nie będzie chciał oddać aportu to pod żadnym pozorem się z nim nie siłuj – to tylko zwiększy atrakcyjność zabawki i sprawi, że pupil zacznie się z Tobą siłować. Możesz też zaproponować psu swego rodzaju wymianę – on oddaje Ci zabawkę a Ty dajesz mu aromatyczną przekąskę. To ważne, aby pies zrozumiał komendę i wiedział, że odebranie Tobie aportu podczas tej aktywności oznacza nagrodę. Z czasem wejdzie mu to w nawyk i będzie robił to z przyjemnością.
Krok trzeci – “zostań”
Aportowanie polega na tym, że psiak rozpoczyna pogoń za aportem dopiero po Twoim poleceniu. Powinien mieć już w tym czasie opanowaną komendę “zostań”. Wykonuj to ćwiczenie ustawiając psa do siadu lub leżenia i przekazując mu komendę “zostań” powoli się cofaj. Zacznij nawet kilku kroków. Jeśli psiak się nie ruszy to go nagródź. Pamiętaj, że na samym początku muszą to być małe odległości, aby psiak zrozumiał o co ci chodzi. Możesz poprosić drugą osobę, która delikatnie przytrzyma czworonoga, aby ten nie rzucał się w pogoń za rzucanym aportem. Jeśli Twój psiak ma już opanowaną komendę “zostań” to możesz ćwiczyć rzucanie przed nim aportu, przy czym pies ma siedzieć w miejscu. Aport rzucaj w niedużych odległościach od psa a następnie stopniowo zwiększaj odległość. Nie zapomnij o nagrodzie! W momencie, kiedy Twój pupil kontroluje swoje bodźce zwolnij go z miejsca i pozwól mu przynieść rzucony aport zachęcając go, aby przyniósł go prosto do Ciebie. Jeśli jednak pupil ucieka z aportem w drugą stronę to pod żadnym pozorem go nie goń i nie próbuj mu wyrwać aportu, ponieważ potraktuje to jako rywalizację i cały plan spali na panewce. Jeśli psiak przyniesie Ci aport nagródź go. Nie zniechęcaj się jeśli oczekiwanych efektów nie będzie widać od razu, potrzebna jest cierpliwość. Jednym psom nauka przychodzi łatwiej niż innym. Kluczem do sukcesu jest cierpliwość, konsekwencja i pozytywne nastawienie.
Krok czwarty – nauka aportowania
W momencie, kiedy Twój pies rozumie i umie wykonywać komendy jak “zostań” czy “puść/daj”, możesz przejść do komendy “aport”. Komenda “aport” wymawiana powinna być w momencie wyrzucania przedmiotu przed siebie. Jeśli Twój psiak zalicza się do uciekinierów, to możesz ćwiczyć tą aktywność na długiej lince mając czworonoga pod kontrolą i spokojną głowę.
Wzorowe aportowanie:
- 1. pies czeka na Twoją komendę podczas wyrzutu aportu
- po wypowiedzeniu komendy psiak rusza za aportem
- znaleziony przedmiot musi być przyniesiony prosto do Ciebie (bez gonitw)
- zwierzak ma oddać aport prosto do Twojej ręki lub położyć go przed Tobą.
Co zrobić, jeśli pies nie chce aportować?
Powodów może być kilka. Psiak może nie być zainteresowany treningiem, może nie chcieć oddać aportu, aktywność ta go zbytnio ekscytuje lub przeciwnie – nie jest dla niego atrakcyjna, choćby ze względu na budowę jego ciała. Jeśli jednak pies ma predyspozycje do aportowania i sprawia mu to przyjemność tylko podczas treningu jest mnóstwo innych bodźców to spróbuj użyć jako aportu woreczka przysmaków lub jego ulubionej zabawki.
Pamiętaj, aby do niczego czworonoga nie zmuszać. Aportowanie nie musi przypaść do gustu każdemu psu a Ty jako właściciel powinieneś to uszanować. Niektóre czworonogi mają problem z koncentracją – zwłaszcza, jeśli treningi zaczynasz ze szczeniakiem. Wybieraj wówczas krótkie, ale intensywne sesje treningowe nie zapominając o odpowiedniej motywacji i nagrodzie. Jeśli jednak Twój psiak należy do tych, którzy nie chcą aportować a ich zabawa polega na uciekaniu z aporterem to musisz uzbroić się w duże pokłady cierpliwości, bo droga nie będzie łatwa, ale sukces jest możliwy.
Co zrobić jak pies nie chce oddać piłki (aportu) w czasie aportowania?
Jeśli Twój psiak chętnie biegnie za aportem, ale nie chce go oddać to pamiętaj o pewnych zasadach:
- nie goń psa – potraktuje to jako zabawę i zacznie jeszcze szybciej uciekać
- przykucnij, aby być bliżej psa
- nie podnoś na psa głosu
- nie próbuj na siłę wyrywać aportu – pupil będzie to później kojarzyć z karą
- spróbuj przekupić psa smaczkami pokazując mu, że oddanie aportu równa się z nagrodą
Kiedy aportowanie to zły pomysł?
Oprócz tego, że aportowanie może być ciekawą rozrywką to niekiedy może przynieść złe konsekwencje, dlatego sport ten nie jest dla wszystkich. Aportowanie nie jest dobrym pomysłem, jeśli pies należy do nadpobudliwych. Bieganie za aportem może sprawić, że nie będzie on umiał się wyciszyć. Nie należy także uczyć psa biegania np. za piłką, jeśli ten z wielką przyjemnością goni wszystko co spotka na swojej drodze – rowerzystów, psy czy koty. Najpierw postaraj się z nim to wypracować i sprawić, aby pupil nie gonił szybko poruszających się przedmiotów. Dopiero wtedy możesz przejść do nauki aportowania. Sport ten nie jest także dla psów zmagających się z problemami zdrowotnymi – szybka pogoń, gwałtowne zmiany tempa i kierunku biegu nie sprzyjają pupilom, które zmagają się z problemami stawów i kości. W takim wypadku lepiej odpuścić tą formę aktywności i znaleźć taką, która będzie bezpieczna dla czworonoga i będzie sprawiała mu przyjemność a nie ból. Jeśli Twój czworonożny przyjaciel nie lubi aportowania – to nic straconego. Nie zmuszaj go do tego i znajdź formę aktywności, która będzie mu odpowiadać.
Czy zabawa w aportowanie to dobra forma rozrywki dla czworonoga?
Bieganie za piłką nie przyczynia się do trwałego obniżenia pobudzenia u czworonoga. W konsekwencji może nawet przyczynić się do nadmiernej ekscytacji a nawet przerodzić w agresję w stosunku do innych zwierząt lub ludzi. Aportowanie powinno polegać na tym, że psiak, który czeka na rzut aportem cały czas trzyma niskie emocje a bieganie jest normalną aktywnością. Podczas aportowania pies wykonuje pracę umysłową – musi opanować swoje emocje, nie reagować na bodźce, czekać na komendę, następnie znaleźć aport, wrócić do opiekuna, oddać aport i czekać na kolejny rzut.
Podczas zwykłego rzucania piłki można zmęczyć psa fizycznie jednak wtedy głowa pupila nie pracuje a to właśnie zmęczenie psychiczne najbardziej wyczerpuje. Podczas biegu za piłką czy innym przedmiotem w organizmie psa wytwarza się adrenalina, która jest hormonem pobudzającym. Powoduje ona, że psiak pomimo zmęczenia pozornego wraca do domu wciąż pobudzony. Ciągłe rzucanie piłki powoduje, że pies fiksuje się na punkcie jednego przedmiotu. Podczas takiej fiksacji czworonóg nie zaspokaja swoich naturalnych potrzeb jak węszenie czy eksploracja terenu. Liczy się dla niego jedynie ten konkretny przedmiot. Oczywiście należy rozróżnić rzucanie pupilowi kilka razy pod rząd od rzucania przez kilkanaście minut bez przerwy.
Dummy – sport kynologiczny
Dummy to psi sport, który wywodzi się z treningu myśliwskiego wykorzystywanego do uczenia psów myśliwskich aportowania. Dummy to aporter służący do szkolenia psów bez konieczności używania do tego zabitej zwierzyny. Pełni on pewnego rodzaju funkcję manekina – atrapy zwierząt. Dummy jako sport kynologiczny na wielu zwolenników W prawdziwych zawodach mogą brać udział jedynie psy z grupy VIII FCI, które zaliczają się do sekcji aporterów, a więc retrievery. Aportowanie odbywa się zarówno z wody jak i lądu. To dobra alternatywa dla właścicieli retrieverów, którzy nie chcą pracować na prawdziwej zwierzynie. Podczas tego sportu oceniane są aport, chwytanie dummy, marking (zapamiętywanie upadku dummy), spokój, opanowanie, reakcja na wystrzał i współpraca z opiekunem. Zawody te nie dają użytkowości psom myśliwskim, ale mogą być urozmaicone o kolejne zadania:
Marking – podczas markingu pies obserwuje lot dummy i miejsce jego upadku. Czasem dla utrudnienia rozrzuca się kilka manekinów. Zwierzak po wydaniu przez przewodnika komendy (nigdy samodzielnie nie może rozpocząć szukania) musi odnaleźć miejsce upadku i jak najszybciej przynieść aport do właściciela.
Tropienie – psiak musi wykazać się pracą węchową, aby znaleźć aporty (jeden lub kilka). Miejsce przeszukiwania to zazwyczaj obszar o wymiarach 50×50 metrów.
Współpraca z przewodnikiem – to jedna z najtrudniejszych form poszukiwania manekina Konkurencja polega na tym, że psiak nie widzi toru lotu, ani miejsca upadku dummy. Miejsce, gdzie znajduje się aport zna przewodnik, który naprowadza swojego czworonoga za pomocą sygnałów dźwiękowych i wizualnych. Miejsce to znajduje się w znacznej odległości, aby móc prawidłowo ocenić pracę psa z przewodnikiem.
Do tego sportu używane są gładkie, zielone manekiny o wadze 500g. Na samym początku warto używać atrap przeznaczonych dla szczeniaków a następnie lekkich o jaskrawych kolorach. Z czasem psiak zrozumie zasady tej aktywności.
Aportowanie w pigułce
- Nagradzaj psa za wzięcie przedmiotu do pyska
- Nagradzaj psa za chodzenie z aportem w pyszczku
- Jeśli psiak nie jest zainteresowany rozbudź jego zainteresowanie poruszając przedmiotem
- Naukę aportowania zacznij od komendy “zostań” i “puść/daj”
- Jeśli pupil nie chce oddać przedmiotu pod żadnym pozorem mu go nie wyrywaj! Zaproponuj coś w zamian – apetyczny smaczek powinien przypaść mu do gustu
- Nie zabieraj psu zabawki od razu – może mu to się negatywnie kojarzyć
- Pokaż pupilowi, że wracanie do Ciebie się opłaca – motywacja jest kluczowa
- Nie goń za czworonogiem, jeśli ten ucieka – pomyśli, że to zabawa w berka
- Trening zakończ w momencie, kiedy jest udany (po udanej próbie) – psy lubią być docenione
- Pamiętaj o dobrym nastawieniu, pozytywnej motywacji i cierpliwości
Aportowanie – podsumowanie
Aportowanie wymaga od właściciela, jak i psa odpowiedniego przygotowania. Aktywność ta nie polega jedynie na żmudnym rzucaniu piłek, lecz jest złożonym procesem, wymagającym nauki komend, posłuszeństwa i dyscypliny. Właściciel podczas aportowania uczy się współpracy z psem, zrozumienia i zaufania. Jeśli Twój psiak zalicza się do rodziny retrieverów i uwielbia ten sport to bez problemu swoich sił możecie spróbować w zawodach dummy. Jeśli nie interesują Cię zawody to jest to dobry trening zręcznościowy, gdzie psiak męczy swój umysł – skupieniem, czujnością, węchem i posłuszeństwem. Bez problemu sport ten możesz ćwiczyć w domowym zaciszu lub na łąkach. Pamiętaj tylko, że pies musi mieć opanowane przychodzenie na zawołanie, jeśli planujesz go spuścić na łąkach, aby ten nie podbiegł do innych psów. Warto najpierw zapytać drugiego właściciela czy mogą się ze sobą przywitać. Jednak, jeśli nie chcesz spuszczać pupila ze smyczy to sport ten możesz ćwiczyć przy pomocy długiej linki a piłkę wyrzucać na odległość linki. W aportowaniu ważny jest także przedmiot, którym się aportuje. Wybierz taki, który dopasowany jest do możliwości Twojego pupila i taki, który będzie dla niego odpowiednią motywacją. Nie zapomnij także o motywacji – smaczkach i pysznych aromatycznych przekąskach.