Obedience (posłuszeństwo sportowe) – co to jest i na czym polega
Spis treści
Każdy psi sport to przede wszystkim załoga, świetnie współpracujący duet: przewodnik i jego pies. Współpraca oparta na zaufaniu, szacunku i świetna komunikacja – oto klucz do sukcesu.
„Obedience” to słowo oznacza po prostu „posłuszeństwo”. To sport „wystawowy” wymyślony po to, by zaprezentować przede wszystkim wszelkie wyspecjalizowane umiejętności psa. Na czym polega prawdziwe Obedience, skąd pochodzii z jakich, podzielonych na klasy, konkurencji się składa?
Obedience – pochodzenie
Sport ten do Europy przywędrował ze Stanów Zjednoczonych. W Europie pierwsze zawody odbyły się w Anglii. Na początku obedience nie było zbyt popularną dyscypliną psiego sportu. Po czasie jednak okazało się, że zrzesza wielu zwolenników takiego rodzaju treningu z psem – wymagającego poświęceń zarówno od przewodnika jak i psa. Potencjalnie jest to sport dla każdego. Nie wymaga bardzo dobrej kondycji, szybkiego biegania, czy wielogodzinnych spacerów. Nie wymaga nawet wiele siły fizycznej od przewodnika ani od jego psa. Czego wymaga? Cierpliwości, wyczucia i konsekwencji w regularnych treningach.
W Polsce posłuszeństwo sportowe występuje w dwóch formach – zawody organizowane są przez Związek Kynologiczny w Polsce wg regulaminów „Pies Towarzyszący” lub „Obedience”. Oba rodzaje konkurencji różnią się nieco programem.
Pies Towarzyszący
Te zawody dają nam możliwość rozwijania się w kierunku obedience. Zawody „Pies Towarzyszący” – w skrócie nazywane PT organizowane w Polsce od lat, od stycznia 2010 organizowane są na nowych zasadach. Podzielone są na trzy stopnie, pierwszy PT-1 jako najprostszy stopień jest jedynie egzaminem wstępnym, który umożliwia przystąpienie do egzaminów lub zawodów wyższego stopnia. Kolejne stopnie to PT-2 i PT-3 – organizowane jako egzaminy lub właśnie zawody. Zawody oceniane są bardzo ściśle, a punktacja przyznawana jest z uwzględnieniem popełnienia najmniejszych błędów przewodnika i psa. Aby móc wystartować w zawodach wyższego stopnia duet przewodnik i pies muszą przynajmniej raz zaliczyć egzamin lub zawody niższego stopnia. Regulamin ułożony jest tak, aby w każdym wyższym stopniu przybywały nowe trudniejsze i bardziej wymagające ćwiczenia.
Jak wygląda egzamin PT-1?
Wśród wielu ćwiczeń zawodów PT-1 jest chodzenie psa przy nodze przewodnika na smyczy, a następnie bez smyczy, przynoszenie własnego przedmiotu, przychodzenie na komendę do przewodnika, badanie uzębienia – czyli spokojne umożliwienie sędziemu obejrzenie zębów psa), zmiany pozycji „siad”/„waruj” na odległość, swobodne bieganie i powrót na komendę do przewodnika oraz pozostawanie psa w pozycji „siad” i „waruj” w odległości 10 kroków od przewodnika w trakcie startu drugiej pary – przewodnik z psem. Oceniane są także wrażenia ogólne czyli chęć psa do współpracy, jego zaangażowanie i prawidłowy kontakt między psem a przewodnikiem.
Jak wygląda PT-2?
W regulaminie zawodów PT-2 znika kilka prostszych ćwiczeń z niższego stopnia i podnosi się ogólny stopień trudności. Chodzenie przy nodze odbywa się już tylko bez smyczy, jest też oczywiście trudniejsze ćwiczenie polegające na prawidłowym przyjściu psa do przewodnika na komendę, bardziej zaawansowany aport – tym razem przyniesienie własnego aportu, ale już prawdziwego koziołka drewnianego, dodatkowym ćwiczeniem jest skok –tam i z powrotem- przez przeszkodę o wysokości zależnej od wzrostu psa. Zmiany pozycji psa na komendę są tym razem nie tylko „siad” /„waruj” ale także z pozycją „stój” i odległość jest już większa. Dodatkowo pies musi wykonać też komendy „stój”, „siad” oraz „waruj” z marszu przy nodze przewodnika, gdy ten już samotnie przechodzi dalej. Pozostawanie psa w pozycjach „siad” i „waruj” odbywa się w odległości 20 kroków od przewodnika, ale tym razem stojącego tyłem do psa.
Egzamin PT-3
To najwyższy i zarazem najtrudniejszy stopień zawodów i egzaminów Pies Towarzyszący. Utrudnienia pojawiające się w tym egzaminie to m.in. zatrzymanie psa komendą „waruj”, gdy biegnie do przewodnika zaraz po tym, gdy ten go zawoła, aportowanie innego, obcego koziołka drewnianego w wersji zwykłej i ze skokiem przez przeszkodę, oraz wyszukanie własnego koziołka drewnianego wśród koziołków innych zawodników i przyniesienie go do przewodnika. Zmiany pozycji psa na komendy „stój”, „siad” i „waruj” pies powinien wykonać z odległości 20 kroków od miejsca, w którym stoi przewodnik. Po komendach wykonywanych przez psa w trakcie marszu przewodnika, pies przywoływany jest do kontynuacji marszu przy nodze. Nowymi ćwiczeniami są „wysyłanie psa naprzód”, gdzie pies powinien odbiec na 30 kroków w linii prostej od przewodnika i na komendę zawarować, oraz ćwiczenie „daj głos”. Ostatnie dwa ćwiczenia polegające na pozostawieniu psa w pozycji „siad” i „waruj” są trudniejsze niż w niższych stopniach ponieważ przewodnik zostawiając psa chowa się w wyznaczone miejsce poza zasięg wzroku psa. Określony jest także dokładny czas pozostawania zwierzęcia w obu pozycjach.
Regulaminy zawodów dość dokładnie określają sposób w jaki pies powinien wykonywać każde z wymienionych powyżej ćwiczeń i w jaki sposób powinien zachowywać się jego przewodnik. Wszelkie nawet drobne odstępstwa od zasad są uwzględniane przy ogólnej ocenie.
Podczas egzaminów i zawodów posłuszeństwa sportowego w obu formach podczas startu przewodnik psa nie może mieć przy sobie żadnych nagród dla psa, smakołyków ani zabawek. Nie wolno także komunikować się z psem przy pomocy przysmaków, wpływać na psa w żaden sposób fizycznie ani wywierać jakiejkolwiek presji psychicznej, czy emocjonalnej. Pies powinien być posłuszny i zadowolony oraz w pełni zaangażowany w ćwiczenia. Współpraca psa z przewodnikiem powinna sprawiać wrażenie przyjemności, harmonii i świetnego porozumienia. Wszelkie przejawy agresji lub ucieczka psa z placu, na którym odbywają się zawody powodują dyskwalifikację. Wszelkie niedociągnięcia i niedokładne lub zbyt powolne wykonywanie ćwiczeń, opieszałość, niechęć i złe wrażenie ogólne powodują utratę punktów za poszczególne ćwiczenia, co w rezultacie odbija się na wyniku końcowym danej pary.
Trzy stopnie obedience
Obedience, jak większość psich sportów, opiera się na zestawie klarownych reguł. Niezbędne jest ich poznanie, zanim przystąpimy do egzaminów lub szkoleń.
Obediene klasa 0 przeznaczona jest dla osób początkujących. Liczba startów w tej klasie wciąż jest nieograniczona. Aby przejść do klasy wyższej wystarczy zdobycie tylko jednej oceny doskonałej tzn. że na próbie trzeba zdobyć co najmniej 80 punktów. Pies, który wystartuje w klasie 1 nie może ponownie startować w klasie 0. Warto więc rozważyć przejście do następnej klasy. Udział w kilku zawodach dla początkujących pozwala na oswojenie się nam i naszemu psu z emocjami i organizacją zawodów w ogóle.
W klasie dla początkujących za 80-100 punktów możemy otrzymać ocenę doskonałą. Od 70 i poniżej 80 punktów dostaniemy ocenę bardzo dobrą, od 60 do 70 punktów przyznaje się ocenę dobrą, a od 50 i poniżej 60 punktów przysługuje ocena dostateczna.
W klasie 0 wykonać musimy 8 ćwiczeń, dla każdego ćwiczenia ustalony jest cel, przebieg i współczynnik.
| Numer ćwiczenia | Ćwiczenie | Współczynnik |
| 1 | Stosunek do otoczenia – socjalizacja | 1 |
| 2 | Waruj/Siad przez 1 minutę | 1 |
| 3 | Chodzenie przy nodze na smyczy | 1 |
| 4 | Chodzenie przy nodze bez smyczy | 2 |
| 5 | Przywołanie | 1 |
| 6 | Aport | 2 |
| 7 | Skok przez przeszkodę | 1 |
| 8 | Zmiana pozycji | 1 |
| Suma | 10 |
Wykonanie ćwiczeń w Obedience jest oceniane w następujący sposób:
0 – 5 – 5½ – 6 – 6½ – 7 – 7½ – 8 – 8½ – 9 – 9½ – 10
Dyskwalifikacja pociąga za sobą przerwanie występu i utratę wszystkich zdobytych punktów. Pies nie może kontynuować wykonywania pozostałych ćwiczeń na danych zawodach. Nie zaliczenie ćwiczenia pociąga za sobą utratę punktów za to ćwiczenie, ale pies może kontynuować wykonywanie pozostałych ćwiczeń.
Ćwiczenia w klasie 0
Ćwiczenie 1 – Stosunek do otoczenia – socjalizacja
Przewodnik podchodzi do sędziego prowadząc psa na smyczy, zatrzymuje się w pozycji podstawowej (pies siedzi przy lewej nodze przewodnika) i przedstawia się podając imię, nazwisko, nazwę psa oraz Oddział (miasto), który reprezentuje. W tym czasie sędzia może lekko pogłaskać psa, obejść go w koło, nie wykonując przy tym prowokujących ruchów. Te ćwiczenie nie ma na celu zdenerwowania lub zaniepokojenia psa, a jedynie ma pozwolić na sprawdzenie poziomu jego socjalności stosunku do otoczenia oraz zbadać jego pewność siebie. Pies, wykazujący niepokój, brak pewności siebie czy lękliwość zostaje nisko oceniany. Pies, który zachowuje się agresywnie zostaje zdyskwalifikowany.
Ćwiczenie 2 – Waruj/Siad przez 1 minutę
Przewodnik z psem przyjmują pozycję podstawową we wskazanym miejscu i następnie, na polecenie komisarza przewodnik pozostawia psa w pozycji „waruj” lub „siad” i odchodzi bez oglądania się do miejsca wskazanego przez komisarza, odległego od psa o 10 kroków i staje tyłem do niego. Na polecenie sędziego, po upływie 1 minuty, przewodnik powraca do psa.
Ćwiczenie 3 – Chodzenie przy nodze na smyczy
Przewodnik z psem przyjmują pozycję podstawową we wskazanym miejscu i następnie pokonują wyznaczoną trasę normalnym tempem. Trasa musi zawierać dwa zakręty w lewo, dwa zakręty w prawo, 2 zwroty w tył (rodzaj zwrotu wybiera przewodnik) oraz jedno zatrzymanie (mniej więcej w połowie trasy – „zetki”), z przyjęciem postawy wyjściowej. Zwroty w tył należy wykonywać po minięciu oznaczenia końca trasy (pachołka). Smycz musi mieć długość co najmniej 1 m i powinna być trzymana wyłącznie w lewej ręce. Pies powinien chętnie i radośnie iść przy lewej nodze przewodnika, z łopatką na wysokości jego kolana, uważnie reagując na ruch przewodnika. Przewodnik powinien patrzeć przed siebie i poruszać się w sposób naturalny, swobodnie, lecz nie przesadnie poruszając rękami. Komendy można wydawać przy ruszaniu z miejsca oraz przy każdej zmianie kierunku. Po zatrzymaniu się, pies powinien natychmiast, bez komendy, usiąść przy nodze przewodnika.
Ćwiczenie 4 – Chodzenie przy nodze bez smyczy
Wykonanie tego ćwiczenia jest analogiczne do wykonania ćwiczenia 3, z tym wyjątkiem, że w tym ćwiczeniu pies porusza się bez smyczy.
Ćwiczenie 5 – Przywołanie
Przewodnik z psem przyjmują pozycję podstawową w miejscu rozpoczęcia ćwiczenia. Następnie przewodnik odprowadza psa do wskazanego miejsca w odległości ok. 25 kroków, wykonuje w tył zwrot i zatrzymuje się. Następnie na polecenie komisarza przewodnik pozostawia psa w pozycji „waruj” i powraca do miejsca startu. Na polecenie komisarza przewodnik przywołuje psa. Pies powinien przybiec jak najszybciej (minimum kłusem), jak najkrótszą drogą i usiąść przy nodze, względnie przed przewodnikiem, i na następną komendę usiąść przy nodze. Przy dojściu do nogi dozwolone jest obejście psa za przewodnikiem, jak i znalezienie się przy nodze bezpośrednio przez obrócenie się psa obok przewodnika. Ćwiczenie kończy się przyjęciem pozycji podstawowej.
Ćwiczenie 6 – Aport
Przewodnik wyrzuca przed siebie własny przedmiot na odległość ok. 10 kroków. Nie może być to jedzenie ani zabawki, do których jedzenie się wkłada. Przed rzuceniem przedmiotu przewodnik może psa rozbawić. Przewodnik wysyła psa po przedmiot komendą aport. Pies powinien szybko, najkrótszą drogą pobiec po przedmiot, podnieść go i na następną komendę „do mnie” lub „noga” najkrótszą drogą, szybko go przynieść. Komenda do powrotu może być wydana dopiero po podjęciu przez psa przedmiotu. Dopuszczalne jest dopingowanie psa do przyniesienia przedmiotu. Po powrocie z aportem pies może:
usiąść bezpośrednio przed przewodnikiem, na komendę daj oddać aport, następnie na komendę noga usiąść przy nodze przewodnika lub
usiąść bezpośrednio przy nodze przewodnika i na komendę daj oddać aport.
Po odebraniu przedmiotu przewodnik powinien trzymać przedmiot w prawej ręce opuszczonej w dół.
Ćwiczenie 7 – Skok przez przeszkodę
Przewodnik z psem przyjmują pozycję podstawową w dowolnej odległości od przeszkody po stronie wskazanej przez komisarza. Na polecenie komisarza przewodnik wysyła psa tam i z powrotem przez przeszkodę, bez konieczności zatrzymania psa po skoku. Dozwolony jest gest ręką w kierunku przeszkody, a nawet jej dotknięcie. Pies powinien jak najszybciej w obie strony przeskoczyć przez przeszkodę i wrócić do nogi przewodnika.
Ćwiczenie 8 – Zmiana pozycji
Przewodnik przyjmuje pozycję podstawową w miejscu wskazanym przez komisarza i na jego polecenie wydaje komendy „waruj” i „siad”. Przewodnik może stać obok psa lub przed nim w odległości do 2 -3 kroków.
Każde ćwiczenie opisane jest w regulaminie przygotowanym przez Główną Komisję Szkolenia Psów ZKwP pt. „Ogólne zasady udziału w zawodach oraz egzaminach obedience w klasie 0”. Regulamin ten opisuje ćwiczenia, zasady oceniania, zawiera także wskazówki dla sędziego. Warto się z nim zapoznać już przed przystąpieniem do treningu obedience, a już koniecznie przed egzaminami i zawodami. Pozwoli to na uniknięcie wielu błędów i nieporozumień wynikających z oceny sędziego.
Klasy 1, 2, 3
Międzynarodowa Federacja Kynologiczna (FCI) ustaliła dla wszystkich krajów członkowskich wspólne zasady przechodzenia i przeprowadzania egzaminów oraz zawodów dla zaawansowanych zawodników obedience.
W klasie 1 startować mogą psy nie młodsze niż 10 miesięczne, które w klasie 0 otrzymały jedną ocenę doskonałą. W zawodach międzynarodowych Obedience (klasa 3), w Mistrzostwach Sekcji oraz Mistrzostwach Świata dopuszcza się psy, które skończony 15 miesiąc życia oraz są zarejestrowane w księgach rodowodowych (lub w aneksie do księgi rodowodowej) krajów stowarzyszonych w FCI. Psy zarejestrowane w AKC (USA), KC (Wielka Brytania), lub CKC (Kanada) mogą brać udział w zawodach, ale nie mogą otrzymać CACIOB. Ponadto aby wziąć udział w międzynarodowych zawodach pies i przewodnik muszą razem zaliczyć co najmniej raz klasę 2 Obedience.
Psy biorące udział w zawodach podobnie jak w klasie 0 muszą być zdrowe i nie mogą być agresywne. Suki w cieczce i hodowlane do zawodów dopuszcza się na tych samych zasadach co w klasie 0. Psy wysterylizowane lub wykastrowane również mogą brać udział w zawodach.
Na próbach w klasie 1,2 i 3 tak samo jak w klasie 0 obecny jest komisarz, który odpowiada za ustalenia praktyczne dotyczące zawodów Obedience i musi posiadać odpowiednie kwalifikacje. Ćwiczeniami w klasach 2 i 3 powinien kierować wykwalifikowany komisarz. Jest to również zalecane dla klasy 1. Jeśli w zawodach uczestniczą zawodnicy zza granicy, zaleca się by język, w którym komisarz będzie prowadził ćwiczenia był uzgodniony wcześniej. W klasie 3 komisarz musi być w stanie poprowadzić ćwiczenia po angielsku lub w języku uzgodnionym wcześniej. Zawodami Obedience w klasach zaawansowanych zarządza główny sędzia dnia oraz komisarz.
Obowiązki przewodnika i wyposażenie psa jest takie samo ja w próbach klasy 0.
Punktacja i oceny w klasie 1 i 2
Klasa 1
| Ocena doskonała | 224 – 280 punktów | 80 % doskonała |
| Ocena bardzo dobra | 196 – poniżej 224 punktów | 70 % bardzo dobra |
| Ocena dobra | 140 – poniżej 196 punktów | 50 % dobra |
Klasa 2
| Ocena doskonała | 256 – 320 punktów | 80 % doskonała |
| Ocena bardzo dobra | 224 – poniżej 256 punktów | 70 % bardzo dobra |
| Ocena dobra | 192 – poniżej 224 punktów | 60 % dobra |
Jeśli pies uzyskał ocenę doskonałą w danej klasie w jakimkolwiek kraju zalicza tę klasę i może startować w klasie wyższej.
Ćwiczenia i współczynniki w klasach zaawansowanych obedience
Ćwiczenia w klasach 1,2 i 3 tylko na pozór wydają się łatwe. Przygotowanie psa do ich wykonywania wymaga naprawdę sporo czasu, determinacji i silnej motywacji do współpracy z psem.
| Klasa 1 | Ćwiczenie | Współczynnik |
| 1 | Waruj w grupie przez 2 minuty | 3 |
| 2 | Chodzenie przy nodze | 3 |
| 3 | Stój w marszu | 2 |
| 4 | Przywołanie | 3 |
| 5 | Siad w marszu | 2 |
| 6 | Wysłanie psa do kwadratu | 4 |
| 7 | Aport | 3 |
| 8 | Zmiana pozycji na odległość | 3 |
| 9 | Skok przez przeszkodę | 3 |
| 10 | Wrażenie ogólne | 2 |
| Suma | 28 | |
| Ocena: | ||
| doskonała 80%
bardzo dobra 70% dobra 50 % |
| Klasa 2 | Ćwiczenie | Współczynnik |
| 1 | Siad w grupie przez 1 minutę | 2 |
| 2 | Chodzenie przy nodze | 3 |
| 3 | Stój i siad w marszu | 3 |
| 4 | Przywołanie z zatrzymaniem stój | 4 |
| 5 | Wysłanie psa, zatrzymanie i przywołanie | 4 |
| 6 | Aport kierunkowy | 3 |
| 7 | Wyszukiwanie przedmiotu | 4 |
| 8 | Zmiana pozycji na odległość | 4 |
| 9 | Aport koziołka przez przeszkodę | 3 |
| 10 | Wrażenie ogólne | 3 |
| Suma | 32 | |
| Ocena: | ||
| doskonała 80%
bardzo dobra 70% dobra 60 % |
| Klasa 3 | Ćwiczenie | Współczynnik |
| 1 | Siad w grupie przez 2 minuty | 3 |
| 2 | Waruj w grupie przez 4 minuty z rozpraszaniem | 2 |
| 3 | Chodzenie przy nodze | 3 |
| 4 | Stój, siad i waruj w marszu | 3 |
| 5 | Przywołanie z zatrzymaniem stój i waruj | 4 |
| 6 | Wysłanie psa we wskazanym kierunku, zatrzymanie i przywołanie | 4 |
| 7 | Aport kierunkowy | 3 |
| 8 | Aport metalowego koziołka przez przeszkodę | 3 |
| 9 | Wyszukiwanie przedmiotu z 6 sztuk | 3 |
| 10 | Zmiana pozycji na odległość | 4 |
| Suma | 32 | |
| Ocena: | ||
| doskonała 80% bardzo dobra 70% dobra 60 % |
W Regulaminie Obedience FCI – klasy 1 i 2 przeczytamy więcej informacji na temat ogólnych zasad i wskazówek wykonywania oraz oceny ćwiczeń. Dowiemy się za jakie błędy przyznaje się punkty karne, a za jakie zostaniemy zdyskwalifikowani. Warto więc przed starem w zawodach zapoznać się z regulaminem, unikaniem przez to nieporozumień związanych z oceną sędziego, a także sami lepiej przygotujemy do próby.
Dlaczego warto trenować obedience z psem
Nauka posłuszeństwa ma wiele wymiarów poza tym sportowym. Motywacją do rozpoczęcia treningów nie musi być wcale chęć uczestnictwa w zawodach i zdobywania nagród. Bo odpowiedź na pytanie o to, co to jest obedience, może być bardziej rozbudowana. Jest to bowiem również narzędzie do zacieśniania więzi pomiędzy psem a jego ludzkim przewodnikiem.
Dzięki ćwiczeniu posłuszeństwa Twój pies po spacerze będzie zmęczony nie tylko fizycznie, ale i umysłowo. Oznacza to, że regularnie trenując obedience, pozwolisz mu się wyszumieć, przez co zwierzę nie będzie już odczuwało potrzeby wyładowania emocji na nodze od stołu kuchennego czy nowej parze butów. Ty w zamian za swoją cierpliwość otrzymasz natomiast jeszcze bardziej oddanego pupila, który zarówno w domu, jak i na spacerach zachowuje się wzorowo i nieustannie napawa Cię dumą.
Jakie psy nadają się do trenowania obedience
Obedience jest sportem dla każdego, choć jak w każdym sporcie także tutaj są rasy bardziej i mniej do niego predysponowane. Sportowe posłuszeństwo to nie tylko karność, ale przede wszystkim chęć do pracy z przewodnikiem, łatwość skupienia oraz odpowiednie warunki fizyczne. Zwłaszcza w wyższych klasach ćwiczenia wymagają dużej motywacji. Nic więc dziwnego, że prym wiodą przede wszystkim owczarki, które hodowane były do ścisłej współpracy z człowiekiem. Na zawodach najwyższej rangi najczęściej startujące rasy to Border Collie i Owczarki Belgijskie. Jednak trenować obedience możemy tak naprawdę z każdym czworonogiem. Najważniejsza jest dobra zabawa i budowanie więzi między psem a właścicielem.
Wiek psa
Każdy kraj ma prawo ustalić własne ograniczenia wiekowe dla psów rozpoczynających swoją przygodę w zawodach obedience. Nie mniej jednak w klasie 1 psi zawodnik musi mieć w chwili startu co najmniej 10 miesięcy, a w klasie 3 co najmniej 15. Doświadczeni przewodnicy przygotowują „fundamenty” do tego sportu już u szczeniaka jednak na naukę nigdy nie jest za późno i nic nie stoi na przeszkodzie, aby rozpocząć treningi z psem w starszym wieku.
Jak zacząć trenować z psem posłuszeństwo sportowe
Gdy w domu pojawia się rasowy szczeniak bądź adoptowany ze schroniska kilkulatek, właściciele są niesamowicie podekscytowani i z radością uczą nowego członka rodziny najróżniejszych komend. Jak sprawić, by ten entuzjazm nie opadł? Jak trenować obedience, by szybko się nie znudzić?
Pamiętaj przede wszystkim o zachowaniu cierpliwości. Nie ucz psa wszystkich komend naraz, a nowe polecenia wprowadzaj stopniowo. Nie zniechęcaj się ani nie zmuszaj zwierzaka do zabawy w posłuszeństwo, gdy ten nie ma na to ochoty. Pamiętaj, że trening ma być radosnym wydarzeniem dla obu stron.
Poznałeś już podstawowe założenia obedience. Jak zacząć przygodę z tym sportem? Przede wszystkim od wprowadzenia systemu nagród i wykluczenia kar. Pamiętaj, że budujesz ze swoim psem relację opartą na wzajemnym zaufaniu, a nie na strachu czy uległości. Na samym początku za każdym razem, gdy pupil poprawnie wykona dane polecenie, nagradzaj go ulubionym smakołykiem lub zabawką. Warto w tym momencie zaznaczyć jednak, że smaczki, piłki czy gryzaki są wprawdzie dobrą odpowiedzią na pytanie o to, jak zacząć z obedience, nie jest to natomiast rozwiązanie na dłuższą metę. W trakcie zawodów możesz nagradzać psa jedynie słownie. Posiadanie jedzenia lub zabawek podczas występu skutkuje dyskwalifikacją.
Stopniowo staraj się zatem wykluczać nagrody rzeczowe, korzystając z nich na przykład co drugą lub co trzecią komendę. Naukę możesz rozpocząć w domu, czyli w znajomym otoczeniu, gdzie psa nie będzie nic rozpraszać, a po jakimś czasie włączyć ją w program codziennych spacerów.
Jakie są inne sporty dla aktywnych psów
- Agility jest sportem dynamicznym i zręcznościowym, który rozgrywa się na torze przeszkód. Przewodnik biegnie w pewnej odległości od psa instruując go głosem i ręką, którą przeszkodę musi pokonać. Zaś psi zawodnik pokonując kolejne kładki, tunele i stoły musi postawić przynajmniej jedną łapę w tzw. strefie kontaktu, czyli miejscu którego zgodnie z regulaminem nie może ominąć. W agility liczy się czas i dokładność, a za każdy błąd sędziowie dodają punkty karne.
- Sportowe posłuszeństwo, tropienie i obrona to najstarsze dyscypliny psich sportów w Polsce. Związek Kynologiczny w Polsce od lat organizuje szkolenie, egzaminy oraz zawody z psiego posłuszeństwa dla psów towarzyszących (PT), z tropienia dla psów towarzysząco-tropiących (PTT) oraz dla psów użytkowych, gdzie ocenia się posłuszeństwo, tropienie a także obronę (IPO).
- W innych krajach europejskich powodzeniem cieszy się mondioring –sport dla psów obronnych, który w Polsce jest jeszcze bardzo mało znany. Mondioring przypomina IPO z tym, że w mondioringu ocenia się bardziej „walkę” psa z pozorantem, a nie jakość chwytu rękawa. Kolejnym popularnym sportem z zakresu psiego posłuszeństwa jest obedience – posłuszeństwo sportowe, który przypomina zawody Psów Towarzyszących, ale jest bardziej rygorystyczny. Jego odmianą jest zdobywający coraz większą popularność Rally O – dyscyplina sportowa przeznaczona dla każdego opiekuna psa również dla osób niepełnosprawnych, dzieci i młodzieży, którzy pragną mieć szczęśliwe i dobrze wychowane psy.
- Wśród psich dyscyplin sportowych rozgrywa się wiele wyścigów począwszy od psich zaprzęgów, przez wyścigi torowe i terenowe (tzw. courisingi) chartów, a na psiej sztafecie, czyli flyballu, skończywszy.
- Flyball (latająca piłka) to emocjonujący drużynowy sport, w którym drużyny składają się z czterech psów i ich przewodników. Flyball polega na przebiegnięciu psa przez płotki i inne przeszkody do urządzenia, które po naciśnięciu łapą wyrzuca piłkę, a następnie powrót do przewodnika w jak najkrótszym czasie.
- Dogfrisbee to kolejna bardzo popularna w Polsce dyscyplina sportowa dla psów. Pies łapie dysk frisbee rzucany mu przez przewodnika. W dogfrisbee wyróżnia się kilka konkurencji m.in. ze względu na odległość rzuconego krążka oraz Freestyle najbardziej widowiskowy, w którym przewodnik wraz z psem prezentują różne techniki rzutów w takt muzyki, dodatkowo prezentują np. odbicia od ciała przewodnika czy przeskoki przez ciało.
- Coraz większą popularnością cieszą się także widowiskowe skoki psów do wody tzw. dog diving.
- Dog dancing, czyli taniec z psem niestety nie jest popularny w Polsce. Przewodnik wraz z psem wykonują układ taneczny do wybranej muzyki.
- Weight pulling to sport siłowy dla psów, który polega na przeciąganiu specjalnie obciążonego wózka przez psa na dystans około 5 metrów. Zawody w przypadku jednakowego ciężaru odbywają się na czas. Przewodnik ciągnącego psa może motywować go jedynie głosem.
- Dogtrekking (wędrowanie z psem) i canicross (bieganie z psem) to propozycja dla amatorów pieszych wycieczek i joggingu. Bardziej ambitni właściciele mogą wziąć udział zawodach dog trekkingu i canicrossu, które są prawdziwym wyzwaniem zarówno dla właściciela, jak i psa.